Er kwamen steeds meer manschappen Bastogne binnen die afgesneden waren en terug trokken op de stad. Onderdelen van onder andere het 110th Infantry Regiment van de 28th Infantry Division vormden een nieuwe gevechtsgroep in Bastogne, Task Force SNAFU en maakte een eerste verdediging op crusiale plaatsen. Deze verdediging gaf elementen van de 101st Airborne Divison net genoeg tijd om hun posities in te nemen rond Bastogne.

Door de vertragende acties ten oosten van Bastogne kon de 101st Airborne Division de bedreigde stad binnenrijden. De eerste troepen van het 501st Para Regiment arriveerden dinsdag 19 december, en werden gelijk richting Neffe gedirigeerd om de terug trekkende Amerikanen van de 9de Armoured Division te steunen. Het 1st Bat. 506th Para Regiment arriveerde in het begin van de middag en werd via Foy naar Noville gestuurd. De volgende dag, 20 december was Bastogne geheel afgesloten als de Duitsers de weg vanaf Neufchateau in handen krijgen. Over deze weg was een uur eerder Brigadier-General Anthony McAuliffe Bastogne binnengereden. Hij zou het commando gaan voeren over de troepen in Bastogne vanuit de legerbarakken die tegenover het plaatselijke kerkhof liggen.

In en rondom de belegerde stad waren nu onderdelen van het Combat Command B (van de 10th Armored Divison), het 101st Airborne Division en restanten van de teruggetrokken troepen vanuit het oosten. Deze strijdmacht stond tegenover een Duitse overmacht die niet bij machte was een doorbraak te forceren. Team O'Hara bood geduchte tegenstand rondom Marvie. Pantzer Lehr was vanaf Wiltz in tweeën gesplitst en trachtte op die manier door te breken. Maar het vermoeide Team O'Hara kreeg versterking van het 2nd Battalion 327th Glider Infantry Regiment. Een zware aanval op deze troepen was op woensdag 20 december rond het middaguur. Hoe verbeten de links gesplitste colonne van Panzer Lehr ook aandrong, ieder voertuig werd vernietigd door de Amerikanen. Om 13.00 uur was de strijd hier voorbij met de vernietiging van deze Duitse eenheid. Zeker dertig Panzer Grenadiers vonden bij die aanval de dood en er werden dertig krijgsgevangen genomen. De Amerikanen hadden twintig man verloren waaronder vijf doden. Helaas was Noville in het noorden niet te behouden en dit dorpje viel die dag in Duitse handen. Maar het innemen van Bastogne nam teveel tijd in beslag. generaal von Lüttwitz gaf opdracht om Bastogne heen te trekken. Woensdag nacht sloeg het weer om, het werd kouder en het begon te sneeuwen.

De verdediging van Bastogne was nu in handen van 18.000 Amerikanen, elf afdelingen artillerie, gemechaniseerde kanonnen en ongeveer veertig middelzware tanks. Overtuigd dat ze Bastogne konden innemen, besloten de Duitsers de Amerikanen een voorstel te doen. Op vrijdag 22 december om 11.30 uur kwamen vier Duitse soldaten vanaf Remoifosse onder een witte vlag op de stellingen af van Company F, 327th Glider Infantry Regiment. T/Sgt. Oswald Y. Butler van het 327th stuurde Ernest D. Premetz van het 327th Medical Detachment, naar hen toe omdat deze Duits sprak.

De delegatie van de Duitsers bestonden uit een majoor, een kapitein en twee soldaten. De kapitein sprak engels en zei tegen Butler: “We are parlementaires”. De Duitsers werden geblinddoekt en naar de commandopost overgebracht in Marvie. Er werd overleg gepleegd met het hoofdkwartier in Bastogne, met de mededeling dat er enkele Duitsers waren die over de voorwaarden wilden praten voor een overgave. Het gerucht verspreidde zich snel langs de stellingen dat de Duitsers er genoeg van hadden en 'zíj zich wilden overgeven'.

De plek waar de Duitsers naar toe werden gebracht bestaat nog steeds, maar is privé bezit. Het staat bekend als de 'Kessler Farm', en ligt iets ten zuiden van Bastogne. Het is te vinden ten oosten van de snelweg N4. Vanwege dat men soms slecht kan stoppen, raad ik aan vanaf een smalle weg ten oosten van de N4 het te bekijken.

Major Alvin Jones bracht de voorwaarden naar General McAuliffe. In een kleine bijeenkomst met de staf vroeg McAuliffe wat de condities waren van het papier. ‘Binnen twee uur moesten de Amerikanen zich overgeven anders zou Bastogne geheel verwoest worden. De Amerikanen, die bekend waren voor hun menselijkheid, zouden de bevolking nooit blootstellen aan zoveel bloedvergieten’. McAuliffe schoot in de lach,…'Aw,... Fuck 'em!' Deze was er juist van overtuigd, samen met zijn manschappen dat hij juist de Duitsers er enorm van langs gaf. Maar hij moest toch iets tegen de Duitsers zeggen. Colonel Kinnard stelde toen voor: ‘om een variant van de eerste opmerking op papier te zetten,… NUTS!’ (de eerste grove uitlating van McAuliffe was natuurlijk een beschaafde Amerikaanse generaal onwaardig). Een spontaan applaus steeg op vanuit de kleine bijeenkomst. Colonel Harper bracht de mededeling naar de Duitsers (want hij wilde graag hun reactie zien, "It will be a lot of fun").

Harper ging terug naar de wachtende Duitsers, "Ik heb het Amerikaanse antwoord,..." De Duitse kapitein vroeg of het een geschreven dan wel mondeling antwoord was. Hij kreeg te horen dat het geschreven was. De Duitse kapitein vertaalde het bericht voor zijn majoor. Deze begreep niet wat het inhield,... was het afgewezen of gingen die Amerikanen nu akkoord? Harper verloor zijn geduld: "The reply is decidedly NOT affirmative!" en voegde daar aan toe,..."If you continue this foolish attack, your losses will be tremendous." De majoor knikte stijfjes. Harper bracht de Duitsers terug naar het ontmoetingspunt. Hij vertelde de kapitein,..."If you don't understand what 'NUTS' means,... in plain English it is the same as,... 'Go to Hell!',... and I will tell you something else,... if you continue to attack, we will kill every goddam German that tries to break into this city." De kapitein antwoordde dat zij vele Amerikanen zouden doden,... "This was war." Colonel Harper knikte en zei: "On your way Bud,... and good luck to yah." Hij keek op zijn horloge, het was 13.50 uur en hij had spijt dat hij hen het beste gewenst had.

En zo ging het chaotische geweld rond Bastogne weer verder. De verliezen aan beide kanten liepen schrikbarend op. Op het eind van vrijdag 22 december was de Amerikaanse artillerie nagenoeg door hun granaten heen. Ook de verbandmiddelen en medicijnen werden schaars. Er was grote behoefte aan brandstof en voedsel. Aan het einde van de zaterdag de 23ste waren alle reserves ingezet om de stad te behouden. Het waren de meest benauwde uren voor Bastogne. Overal probeerden de Duitsers door te breken. Vooral de druk vanuit het oosten was enorm en Marvie werd met moeite behouden door Team O'Hara.