Vrijdag 22 december 1944 ratelde de telex in het hoofdkwartier van McAuliffe te Bastogne. Het bericht luidde 'HUGH IS ON IT'S WAY'. Dit was een hoopvol bericht, het betekende dat de 4th Armored Division onderweg was. Dit onderdeel stond onder commando van Hugh Gaffey en hij had van Patton de opdracht 'TO DRIVE LIKE HELL!' en rechtstreeks op Bastogne af te gaan. De hoofdas was de hoofdweg van Arlon naar Bastogne, met op de linkerflank Combat Command B en op de rechterflank Combat Command A die via secundaire wegen zou op stomen. Dit was makkelijker gezegd dan gedaan, om de Duitsers tegen te houden had het VIII Army Corps alle bruggen opgeblazen om een blokkeerlijn te vormen vanaf Martelange naar Neufchateau.

Pas op zaterdag 23 december om 15.00 uur was een 30 meter lange Bailey brug gereed over de weg van Arlon naar Bastogne, waarover de hoofdmacht zich kon verplaatsten. Op de linkerflank was het precies hetzelfde, oponthoud door vernielde bruggen en de zware verdediging van de Duitsers remden alles af. Patton ergerde zich mateloos en besloot een kleine Task Force vooruit te zenden die ook gedurende de nacht door zou zetten om Bastogne te bereiken. Toch wist Combat Command B in de nacht van vrijdag op zaterdag al uit te breken naar het noorden. De CCB trok op tussen de huidige N 85 en de huidige N 4 richting Chaumont en vorderde gestaag terwijl CCA nog steeds aan het modderen was rond Martelange.

Chaumont werd verdedigd door de uitgeputte Duitse 5de Paradivisie. Omdat de Amerikanen een 'grote aanval' aan het opzetten waren wat nogal wat tijd vergde, kreeg Oberst Heinz Kokott de gelegenheid twaalf gemechaniseerde kanonnen naar Chaumont te sturen om de Duitse para's te steunen. De Duitsers zaten in een dilemma. Ze moesten de zuidkant verdedigen waar het 4th Armored Division aandrong en ze moesten gelijktijdig Bastogne aanvallen. Zaterdag de 23ste december zag de zwaarste strijd rond Bastogne. McAuliffe's, met zijn 101st Airborne Division dat gewend was vanuit een ingesloten situatie te 'werken', zag zich genoodzaakt het 8th Army Corps met de hoogste urgentie te vragen om de grootst mogelijke druk uit te oefenen met de 4th Armored Division,… 'The situation for us becomes rather gloomy'. Maar wat the 4th AD ook probeerde, er was geen doorkomen aan.

Wellicht heeft u de foto wel eens gezien van het stukje drama dat op 27 december, 1944 zich daar afspeelde. U zult zien dat de situatie weinig veranderd is. Zo'n foto toont dat ieder klein dodelijk incident een onderdeeltje is van een groter geheel dat zich afspeelde in de Ardennen, 1944. Op het moment dat de Jeep explodeerde werden alle inzittenden gedood en nadat de rook was opgetrokken bleven de resten in de takken van de beuk hangen. Maar hoe diep de wonden ook geslagen worden door oorlog en geweld, de natuur doet haar best om zo snel mogelijk weer vrede en rust uit te stralen.

Stond de beuk meer dan zestig jaar eenzaam in de bocht richting Chaumont, toen het ontdekt werd door Ivan Steenkiste. Mede door zijn aandacht aan het verhaal, ging een wens van Ivan in vervulling, er kwam een informatiebord. Met steun van Collège Communal de la Commune de Vaux-sur-Sûre leverde Ivan de teksten en de foto's. Maar tot grote schrik van velen werd er plots toestemming gegeven dat er achter de boom een huis gebouwd mocht worden, wat de sereniteit rond deze historische plek voorgoed deed verdwijnen.
In 2022 is het oude infromatiebord vervangen voor een informatiezuil.

Maar Ivan bleef het gehele gebied een warm hart toedragen. Hij raakte bevriend met de voormalige commandant van Combat Command B, de oud generaal Albin F. Irzyk, en met Colonel James Leach. Uiteindelijk zou dit leiden naar een herinneringsplek in Chaumont, een parkje met informatiezuilen en een opvallend stuk artillerie, een M115 houwitser met 203mm kaliber schietbuis.

Combat Command B leed zware verliezen rond Chaumont, er werden elf Sherman tanks uitgeschakeld en 65 Amerikanen kwamen om, waaronder alle officieren. Combat Command A had zware strijd rond Warnach waar 68 Amerikanen sneuvelden en vijf Shermans verloren gingen. Maar zondag 24 december had CCA Warnach in handen. Combat Command Reserve werd vervolgens ingezet om de rechterflank van CCA te ondersteunen. Deze hadden een zware dobber aan het innemen van Bigonville, wat pas veroverd werd op zondagmiddag.

Op Eerste Kerstdag, maandag 25 december 1944, trok Combat Command Reserve richting Vaux-les-Rosieres, Petit Rosieren en dan zuid-oostelijk naar Cobreville. De brug bij Cobreville was opgeblazen door de Duitsers waardoor de Sherman tanks van CCR op werden gehouden. Een Tank dozer kwam naar voren en schoof stenen en rotsblokken in het gat over het riviertje. Na deze korte onderbreking konden de tanks van CCR weer verder naar Remoiville. Ondanks de heftige verdediging door de Duitsers werd Remoiville rond 18.00 uur ingenomen. Tijdens man tot man gevechten werden 327 Duitse krijgsgevangenen gemaakt. Combat Command Reserve naderde Bastogne gestaag, terwijl CCA nog maar vijf kilometer van Arlon gevorderd was. CCB was in Hompré aangekomen, het voormalige hoofdkwartier van Kokott, dat nog zeven kilometer van Bastogne lag.

Onderwijl hadden de Duitsers een nieuw offensief op Bastogne voorbereidt. Deze zou uitgevoerd worden op Eerste Kerstdag. De aanval zou vanuit het noorden en noordoosten ingezet worden met in de voorhoede de 26ste Divisie Volksgreanadiers en verse troepen van de 15de Panzer Grenadiers Division. De oprukkende Amerikanen ten zuiden van Bastogne zouden dan bezig gehouden en worden tegengehouden door het 39ste Regiment nabij Assenois.

Na een inleidende beschieting om 02.45 uur op 25 december, Eerste Kerstdag, rukten de Duitsers die maandagmorgen om 04.00 uur op richting Bastogne. Even leek het erop dat de opzet zou slagen toen 17 Duitse tanks van de 115de Gevechtsgroep uitbraken vanuit Flamisoul. Optimistisch seinden deze door, dat ze de westzijde van Bastogne bereikt hadden. Ze braken ook door de eerste perimeter heen maar de troepen van het 101st Airborne sloten daarop de Duitse eenheid van achteren weer in en er ontsnapte geen enkele. Op 26 december volgde nog een laatste poging met een aanval van het 26ste Verkenningsbataljon vanuit Isle-la-Hesse, die vruchteloos vastliep op de Amerikaanse houwitsers en anti-tank kanonnen.

Om het nog iets erger te maken bereikte Kokott het bericht van het 39ste Regiment Volksgrenadiers dat: 'twaalf Amerikaanse tanks Assenois binnen trokken'. Kokott trachtte nog een onderdeel van het 26ste Regiment Volksgrenadiers er heen te zenden, maar deze waren te uitgeput om nog een deuk in een pakje boter te kunnen slaan.

Op dinsdag 26 december zou het doel voor het Combat Command Reserve Sibret worden. Het oprukken ging voorspoedig dankzij de (ongevraagde) hulp van enkele P-47's Thunderbolts, deze bombardeerden Remichampagne waardoor de Duitse verdediging het opgaf. Ook Clochimont was geen groot obstakel. In plaats van Sibret aan te vallen (omdat men daar een zware verdediging verwachtte, wat achteraf niet zo was) besloten de commandanten van CCR naar Assenois op te trekken. En zo begon bij de eerste schemering om 16.45 uur een inleidende beschieting door 155mm kanonnen op Assenois. Voor de laatste granaat gevallen was trokken de Sherman tanks al schietend voorwaarts.

Jarenlang stond het Belgische IST-bunkertje ietwat verloren langs de kant van de weg, met een informatiebord op het beton geschroefd. Maar rond 2020 is het rond het bunkertje grondig verbouwd, en is nu een herinneringsparkje geworden. Naast het kleine vierkanten bunkertje als middelpunt, is er een Sherman tankkoepel geplaatst (welke vroeger op de uitvalsweg vanuit Bastogne richting Hemroulle stond) en zijn er informatiezuilen gekomen. Op één van deze zuilen prijkt met gepaste trots dat ook www.strijdbewijs.nl een bijdrage aan informatie heeft verzorgd.

In de voorste tank, een M4A3E2 Jumbo, zat Lt. Charles Boggess en hij zette door om Bastogne te bereiken. Het laatste obstakel was een kleine vierkante bunker aan de rechterzijde van de weg. Drie treffers schoot Boggess in de betonnen verschansing. Het was nu bijna donker, maar Boggess reed nog een honderd meter verder en zag in het voorbij gaan zeker twintig dode Duitsers naast de bunker. Opeens zag hij schimmen en meende de uniformen te herkennen. Boggess riep hen toe: 'Come here!,… This is the 4th Armored!' Na enige tijd stapte een eenzaam figuur op hen af,…'I'm Lieutenant Webster of the 326th Engineers, 101st Airborne Division, glad to see you!' En zo kwam in theorie op dinsdag 26 december 1944 om 16.55 uur een einde aan het beleg van Bastogne.

General Maxwell Taylor, die in Amerika was ten tijde van het offensief, kon eindelijk op 27 december naar zijn mannen van het 101st Airborne Division. Gedurende acties van 18 december tot 27 december 1944 de 101st Airborne en toegevoegde eenheden verloren 115 officieren en 1933 soldaten. Ze hadden ongeveer 7000 Duitsers gedood, 697 krijgsgevangen genomen en ongeveer 200 pantser voertuigen vernietigd.

De M4A3E2 Jumbo, 'Cobra King' van Lt. Charles Boggess werd later ook nog ingezet tijdens de Hammelburg Raid (zie halverwege die pagina). De tank is bewaard gebleven en was tot 2009 te vinden in Vilseck, Beieren. Aan het einde van de oorlog werd het 75mm kanon vervangen door een 76mm kanon. Tijdens het periodieke schilderwerk ontstond enige verwarring over het laatste nummer in de serienummering. Het juiste nummer was: 3083084, maar dit werd later opeens 3083081. Maar medewerkers van het Patton Museum in Amerika hebben het serienummer bevestigd en het betreft daadwerkelijk de ‘Cobra King’. De tank is in de zomer van 2009 overgebracht naar het Patton Museum in de VS.

Enkele jaren geleden kwam ik in contact met Wayne Walter Wrolson. Zijn vader, Walt Wrolson, was ooit 3rd Platoon Commander geweest, in C-Company, 37 Tank Battalion, 4th Armored Division. Met zijn M4 Sherman tank was genaamd: 'Casey Jones' trok hij van Normandië naar Duitsland. Kort voor het Ardennen Offensief kreeg Wrolson de beschikking over een nieuwe Sherman, een M4A3. Hiermee bereikte hij en zijn bemanning in december 1944 als tweede tanker het belegerde Bastogne, achter de tank van Boggess.

De bevoorrading en de afvoer van gewonden ging nu via de route Assenois naar het zuiden. Ondanks verwoede pogingen van de Duitsers op 30 december vanuit de bossen van Marenwez en uit het westen om deze route weer in handen te krijgen lukte dit niet meer. Van een verdedigende zware strijd van lijfsbehoud en om Bastogne in handen te houden, werden nu plannen gemaakt om uit te breken en de Duitse troepen terug te drijven naar de Heimat. Op de komende pagina's meer over de verdediging en de uitbraak van Bastogne en om het Ardennen Offensief tot een einde te brengen. Klik op de foto hieronder, met Sherman tanks van de 4th Armored Division in januari 1945,...