Tijdens een bezoek aan het Aerospace Museum, Cosford vond ik daar een uniek toestel in haar collectie. Het was een tweemotorige jager met aan beide zijden achter de vleugel een draaibaar kanon. Het bleek om een Duits toestel te gaan, dat na de oorlog door de Britten uitvoerig werd getest, de Messerschmitt Me 410.

De Me 410 Hornisse (Horzel) was de laatste van de tweemotorige jachtbommenwerpers ontworpen door Messerschmitt. Nadat gebleken was de Me 210 niet aan de verwachtingen voldeed, werd het toestel als basis gebruikt voor de opvolging. De motorgondels werden verlengd voor de Daimler-Benz DB603A motoren, alsmede de romp werd iets verlengd, plus de spanwijdte vergroot ten opzichte van de Me 210.
Het eerste prototype was gereed aan het einde van 1942. Er werden maar liefst twintig toestellen gebouwd om mee te testen. Veel van deze toestellen waren verbouwde Me 210’s. De bewapening was gelijk gebleven aan die van de Me 210. Opvallend waren de twee op afstand bestuurbare 13mm MG 131 mitrailleurs. Verder waren er twee 7,9mm MG 17 machinegeweren in de rompneus en twee 20mm MG 157/20 kanonnen ingebouwd.

Eind april 1943 waren er 48 toestellen afgeleverd in twee versies, de Me 410 A-1 jachtbommenwerper en de Me 410 A-2 zware jager. Ook werd er een nachtjager variant ontwikkeld, de Me 410-D. Er werd in dit type een Liechtenstein C-1 of SN-2 onderscheppingradar aangebracht, vlamdempers voor de uitlaten, en vier 30mm MK108 kanonnen ingebouwd. Ook waren er twee 30mm kanonnen in de ‘Schräge Musik’ stand aangebracht. Samen met nog twee 20 kanonnen in de romp was dit toestel een formidabel wapen. Toch kwam dit ontwerp niet verder dan de tekentafel en wat proefnemingen. Maar het leidde wel tot een andere nachtjager, de Me 410 A-2/U2.

De Me 410 A-2/U2 was uitgerust met als hoofdbewapening een krachtig 50mm BK 5 kanon in de neus van het toestel. Verder waren er de twee, ook naar voren gerichte, 20mm kanonnen en twee 7,9mm machinegeweren aanwezig en de twee 13mm mitrailleurs achter de vleugels. Het 50mm kanon was enorm krachtig en kon met gemak met één schot een viermotorige bommenwerper uitschakelen vanaf 1000 meter. Maar het kanon, dat 36 schoten kon afgeven, was onbetrouwbaar omdat het regelmatig vastliep.

Ondanks dat het toestel niet van groot belang was in de luchtoorlog waren er de kleine successen. Zoals die van Hauptmann Puttkammer, van de II./KG15 eenheid, die in één nacht vijf zware bommenwerpers boven Brits grondgebied wist te vernietigen. Het weinige succes van de Me 410 A-2/U2 werd ook veroorzaakt door het feit dat veel van deze toestellen geen radar hadden. Maar er waren ook enkele nachtjagers die uitgerust waren met het GM-1 radarsysteem om achter de snelle Britse Mosquito te jagen, met weinig succes trouwens.

In april 1944 werd de A-serie vervangen door de B-serie op de productielijn. Deze B-1 en B-2, respectievelijk de jachtbommenwerper en de zware jager, werden uitgerust met de Daimler-Benz DB 603G motoren als voornaamste verbetering. In deze versie werd ook een variant met een lanceerinrichting gebouwd voor 210mm raketten in een zesloopse configuratie. Maar tijdens proeven bleek het nagenoeg onbruikbaar, of de zaak liep vast, of er brak brand uit in de romp.

In september 1944 kwam er een einde aan de productie die meer dan 1150 Me 410’s had opgeleverd. In Hongarije werden 108 gebouwd. De multi-role van het toestel, jachtvliegtuig, bommenwerper, nachtjager, torpedobommenwerper (de B-5) en verkenner, ging verloren aan het einde van de oorlog. De Me 410 werd toen alleen nog ingezet als jachtvliegtuig tegen de massale bommenwerperformaties van de Amerikanen.

De Cosford Messerschmitt Me 410A 1/U2 Hornisse met het constructienummer; No. 420430 is gebouwd in 1943 in de hoofdfabriek van Messerschmitt in Augsburg, Beieren. Het werd ingedeeld in het Zerstorer Geschwader 26 (ZG26) ‘Horst Wessel’ en zag dienst in de Balkan en Italië. In april 1945 werd het intact gevonden in Vaerlose, Denemarken en met drie anderen overgebracht naar Farnborough voor evaluatie (in totaal werden zes buitgemaakte Me 410's voor testen gebruikt door de Britten). Het is de enige Me 410 die nog geheel compleet te bewonderen valt. Verder is er nog een Me 410 in onttakelde toestand opgeslagen.

---