NAAR MERVILLE, WAAR WE DE BATTERIJ ALDAAR BEZOEKEN.
SAMEN MET DE 'PEGASUS BRIDGE' EEN STRATEGISCHE DOEL
VOOR DE 6TH AIRBORNE DIVISION.

Keer terug naar de D514 en neem de afslag richting Merville/Franceville. U passeert nu één van de belangrijkste LZ's (Landing Zone) voor de zwevers. De meeste zwevers kwamen rechts van de D514 aan de grond richting het oosten en noorden.

Vanaf Ranville kunt u nu weer de D514 op, noordwaarts richting Merville-Franceville.

Maar wellicht een aanrader is om een kleine omweg te nemen voor u naar Merville gaat. Dit kan eventueel via het alleraardigst stadje Amfréville. Verlaat Ranville vanuit het zuidoosten, en neem de D233 (route de Bréville). Na 750 meter slaat u linksaf de D37B op naar Amfréville. U gaat nu door een gebied waar aan de linkerzijde van de D37B de meeste zweefvliegtuigen neerkwamen, voor de 6th Airborne Division. Dit gebied stond bekend als LZ 'N' (Landing Zone 'N').

De complete titel ten tijde voor Lovat was; Brigadier Simon Christopher Joseph Fraser, 15th Lord Lovat en 4th Baron Lovat, maar voor zijn naaste omgeving was hij Shimi Lovat. In april 1942 had Major Lovat met 150 man een commandoactie ondernomen op het kustplaatje Hardelot, in Frankrijk. Als lieutenant-colonel was Lovat betrokken bij de Dieppe Raid (Operation Jubilee) op 19 Augustus 1942. Was Lovat met zijn No.4 Commando, onderdeel van de 1st Special Service Brigade, succesvol (ze vernietigden een batterij van zes 150mm kanonnen), de operatie was voor de rest een deceptie.

En nu was Brigadier Lovat, die nu het commando had over de 1st Special Service Brigade, op 6 juni 1944 geland op Sword Beach en waren afgemarcheerd naar Bénouville, naar de bruggen over het Caen kanaal en de rivier de Orne. Als strategisch punt kwam Ranville onder zwaar vuur van de Duitsers te liggen, en nadat Lord Lovat Pegasus brug in de middag had bereikt, werd deze met zijn manschappen doorgestuurd om Ranville te ontlasten van de druk. Brigadier Lovat bleef met zijn manschappen kort in Ranville en trok verder naar Amfréville.

Centraal in Amfréville staat een imposante kerk op een groot grasveld. Verschillende wegen kwamen in dit stadje samen en was daardoor een belangrijk knooppunt voor de strijdende partijen. Maar Lovat en zijn troepen zouden ook maar kort verblijven in Amfréville, Bréville werd het volgende in te nemen en te verdedigende doel. Na een zware strijd op 8 juni rond Bréville moest Lord Lovat en zijn eenheid terug trekken op Amfréville en gingen voor de nacht in de kerk. Op 12 juni stond Lord Lovat met andere offieren een artillerie bombardement te observeren, uitgevoerd door de 51st Highland Division, toen een granaat totaal verkeerd neerkwam en tussen de officieren landde. Lovat raakte hierbij zwaar gewond. Naast de gewonde Lovat, kwam Lt.Col. A. P. Johnston, Co. 12th Parachute Battalion, om het leven en raakte ook Brigadier Hugh Kindersley zwaar gewond. Lovat en Kindersley zouden geheel genezen van hun verwondingen.

Vanuit Amfréville kunt u nu weer de D514 op, noordwaarts richting Merville-Franceville.

Van de Orne monding tot aan Houlgate oostwaarts was BAND Beach gepland om troepen vanuit zee te laten landen. Maar dit landingsgebied werd geschrapt uit het uiteindelijke plan. Dat de Duitsers hier ook een eventuele landing verwachtten ziet men aan de vele zware complexen die in dit gebied gebouwd zijn.

Op de D 514 naar Merville, vanaf Ranville, ziet u op ongeveer een kilometer voor u dit Merville bereikt aan de linkerkant in de bocht een (voormalig) 'uitgaanscentrum' welke gevestigd is in een oude Duitse H 634 MG bunker. De bunker is wit geschilderd en draagt nu de toepasselijke naam 'The Bunker' (na respectievelijk 'Le Surfer', geheten te hebben tot 1997 en tot voor kort 'La Noche'). De H634 was voorzien van een gegoten ijzeren koepel met zes schietsleuven van waaruit twee MG 34 machinegeweren vuur afgaven (deze is na de oorlog verwijderd).

Enkele honderden meters na het 'uitgaanscentrum' The Bunker neemt u de eerste weg links, aangegeven als Base Nautique de Franceville. Rijd door naar het eerste parkeerterrein bij het strand. Wandel de duinpan in langs de grote rechtsgelegen H 506 kazemat.

Wordt op de komende pagina's het meest over de Widerstandneste (Wn) gesproken, nu wil ik eerst uw aandacht vestigen op een Stützpunkt (Stp). Was een Widerstandneste vooral bedoeld om een invasiemacht direct op het strand tegen te houden, een Stützpunkt was (het woord zegt het al) een extra steunpunt. In het geval van Stüzpunkt 05 Franceville West (Stp 05) was dit een complex om eventuele doorbrekende tanks tegen te houden. Als zodanig lag dit complex ongeveer 150 meter vanaf het strand achter in de duinen.

In deze sector zijn drie kazematten te vinden voor 4,7 cm Skoda 36 kanonnen, waarvan twee ondergebracht zijn in Type H 506 kazematten.
Sla na de rechtsgelegen grote kazemat (zie foto hierboven) direct rechtsaf (loop niet door naar het strand). Verderop, na zo'n honderd meter, ziet u dan de vuurgeleidingsbunker van de Merville batterij.

In het voor-en naseizoen is het een zeer rustig gebied. Een handig oriëntatiepunt is in dit geval de vele 'heren' die zich hier ophouden. Laat u niet afschrikken door af en toe een naakt heerschap tegen te komen, want de kazematten zijn best wel de moeite waard. Als u het gebied bekijkt via Google Earth, dan ziet u verschillende bunkers liggen in het struiken overwoekerde terrein, waaronder een oud Frans fort, met Duitse aanpassingen.

In het centrum van Merville gaat u op de rotonde de eerste afslag rechts. Even ten zuiden van Merville ligt het batterijen complex. De Geallieerden waren bang dat de 150mm kanonnen van deze batterij de invasievloot in gevaar zouden brengen. Het was de taak van Lieutenant Colonel Terence Otway en zijn 9th Battalion, behorende tot de 3rd Airborne Brigade Group, om dit object uit te schakelen. Als inleiding voor de aanval, bestookten Lancaster bommenwerpers het complex even na middernacht, maar helaas vielen de bommen naast het doel.

Vier uur nadat de parachutisten geland waren wist Otway met 150 man het complex te bereiken. Dit was slechts 25% van de manschappen die gesprongen waren. De meeste mannen waren hopeloos verdwaald of verkeerd terecht gekomen. De aanval begon om 04.20 uur, die zeer heftig en bloederig was. Zeventig man aan Britse zijde sneuvelden of raakten gewond. Van het Duitse garnizoen werden 20 gevangen genomen, de rest werd gedood of raakte gewond. Om 05.00 uur was alles voorbij. In de bunkers stonden geen 150mm, maar 100mm Skoda kanonnen. Deze werden uitgeschakeld. Nadat Otway zijn mannen had verplaatst werd de batterij weer heroverd door de Duitsers. De volgende dag werden de Duitsers weer verdreven na bittere gevechten rond de kazematten en in de tunnels die de bunkers onderling verbonden.

HET MUSEUM: 'Klik hier voor een plattegrond'

In de eerste kazemat, de grootste van de batterij, (foto hierboven) wordt een indrukwekkende geluid- en lichtshow opgevoerd. Als het lampje bij de ingang groen brandt kun je de kazemat bezoeken. De 'show' bestaat uit twee delen. Het eerste segment is het schieten van het geschut op de invasievloot. Rond een stuk geschut staan enkele poppen die Duitse soldaten uitbeelden. De dreunen van het kanon komen goed over en de rook die geproduceerd wordt maakt de sfeer extra sinister. Het tweede deel is de aanval door de troepen onder leiding van Otway. Naast de show zijn in kleine ruimtes diorama's ingericht om te tonen hoe de Duitse troepen in de kazemat leefden.

In de tweede kazemat wordt ingegaan op de troepen die de aanval uitvoerden op deze batterij. Verschillende persoonlijke zaken, zoals documenten, foto's en onderscheidingen zijn hier te vinden. Ook worden via kleine diorama's getoond hoe de Britse para's hier hun werk deden.

Hier en daar ligt wel wat ontwricht beton, maar van extreem veel gevechtsschade is weinig te vinden. Opvallend is juist hoe de kazematten zijn afgewerkt. De buitenzijde heeft een 'pokdalig' uiterlijk gekregen als camouflage patroon. De grote commandobunker is ontoegankelijk en staat met de basis in het water. Hier is nog wel duidelijke gevechtsschade te vinden in de vorm van kogelgaten in het beton en granaat inslagen rond de toegangsdeuren. De commandobunker was voorzien van een periscoop. Tijdens de nachtelijke aanval blikte Stabsfeldwebel Buskotte er doorheen toen juist een Britse paratroeper er op schoot en het onbruikbaar maakte.

Sinds juli 2008 is er bij de batterij een originele C-47 te vinden. Deze Dakota, de 43-15073, bracht manschappen van de 501st PIR, 101st Airborne Division in de nacht van 5 op 6 juni, 1944, naar Frankrijk, waar ze sprongen ten zuiden van Ste-Mčre-Eglise. In september van dat jaar bracht ze manschappen van de 82nd Airborne naar Nederland voor Operation Market-Garden. Op 27 december 1944 raakte ze zwaar beschadigd door Duits afweervuur tijdens een vlucht naar Bastogne en de bemanning kwam met de schrik vrij.

Na de oorlog kwam ze via Tsjecho-Slowakije en een periode bij de Franse luchtmacht, in het voormalige Joegoslavië terecht. Tijdens de gevechten rond de Balkan raakte ze gehavend door machinegeweervuur. Maar ze kon worden gered van de slopershamer en staat nu als herinnering en ter nagedachtenis in volle glorie bij het museum. U vraagt zich misschien af wat 'S.N.A.F.U.' betekent, dit staat voor 'Situation Normal, All Fouled Up', of het oorspronkelijke 'States Normal, All Fucked Up'. Het vertaalt sarcasties als 'De situatie is slecht, maar dat is normaal' (in het leger). Stond de C-47 na de restauratie jaren in weer en wind, tegenwoordig heeft het museum een hangaar waar de Dakota in onder gebracht kan worden.

LET OP:
U kunt ook nog verder naar het oosten rijden, door
'BAND' - Het Vergeten Strand -

---