In 1968 werd de film ‘Attack on the Iron Coast’ geproduceerd, die in grote lijnen de commando actie ‘Operation Chariot’ in St.Nazaire uitbeeldde. De hoofdrol was weggelegd voor Lloyd Bridges. Deze speelde een Canadese commando officier, Major James Wilson. Een officier die met zware wroeging terug dacht aan zijn laatste missie waarbij zeer veel van zijn manschappen waren omgekomen. Met de Operatie ‘Mad Dog’ wilde hij zijn falen goed maken.

Operatie ‘Mad Dog’ (lees ‘Chariot’) behelsde het rammen van een oud schip geladen met explosieven in een droogdok in de fictieve havenstad St. Clair (St.Nazaire). Major James Wilson stuit op veel tegenstand om zijn plannen te verwezenlijken, vooral van Captain Owen Franklin (een rol van Andrew Keir). Deze laatste zal uiteindelijk het schip door een granatenregen het dok in rammen.

Dat de film op Operation Chariot is gebaseerd blijkt onder meer uit de maquette die tijdens een briefing enigszins te zien is, hier is duidelijk het havengebied van St.Nazaire in te herkennen. Ook voert Major Wilson, als drukmiddel om de operatie in gang te zetten, het dreigende uitvaren van de ‘Ostwind’ op. Dit slagschip zou een bedreiging vormen voor de konvooien. Met de ‘Ostwind’ werd duidelijk verwezen naar het slagschip Tirpitz.

De film is duidelijk een product van de jaren zestig van de vorige eeuw. Het was een periode dat er veel oorlogsfilms werden geproduceerd. Soms waren er juweeltjes tussen, zoals ‘Battle of Britain’. Maar naast deze zogenaamde ‘A’ films werden ook zeer veel ‘B’ films geproduceerd, zoals ‘633 Squadron’. Sommige ‘B’ films waren van een kwaliteit dat ze vaak naar de ‘A’ klasse neigden. Meestal kwam dit door het aantrekken van een Hollywoodster en deze in de hoofdrol te plaatsen. Een voorbeeld van een betere ‘B’ film is bijvoorbeeld ‘Bridge at Remagen’. Hoe, bijvoorbeeld, ‘Battle of the Bulge’ ook haar best doet met haar grote steracteurs, de film blijft een mindere ‘B’ film.

De regie voor ‘Attack on the Iron Coast’ werd in handen gegeven van Paul Wendkos die vooral een tv-serie regisseur was. Door zijn manier van werken straalt de film ook eerder een tv-film uit, dan een film voor op het grote doek. Mede hierdoor valt ’Attack on the Iron Coast’ in de categorie ‘B’. De special effects tijdens de aanval op St. Clair zijn van het ‘modelletjes’ niveau, wat af en toe doet denken aan de tv-serie ‘The Thunderbirds’. Een bedenkelijke scène dat in het echt niet plaats vond, is de nachtelijke aanval door de Duitse Luftwaffe op het konvooi. In de film komt het over alsof één Messerschmitt Me 109 (een redelijk overtuigend model) een bomaanval uitvoert. Hierbij worden zeker 8 bommen geworpen, wat wel erg veel is voor één Me 109!

Ook wordt er nog even leentjebuur gespeeld. Voor het ondersteuningbombardement door de RAF tijdens de aanval is een scène gebruikt uit de film ‘The Dam Busters’, duidelijk zijn onder de Lancaster bommenwerpers de grote ‘Upkeep’ bommen te zien. Ook werd een stuk ‘soundtrack’ uit de speelfilm ‘633 Squadron’ gebruikt (zonder credit aan componist Ron Goodwin). Toch heeft de film genoeg te bieden, en dat komt duidelijk door the authenticiteit. Ook al vanwege het feit dat de openingtitels over het wapenembleem draait van No 2 Commando.

Het had de film niet misstaan om te openen met de woorden; 'The following story is based upon a true story. The names of the characters are changed and some storylines are invented.’ ('dit komende verhaal is gebaseerd op een ware gebeurtenis. De namen van de karakters zijn veranderd en delen van het verhaal zijn geromantiseerd'). Want ‘Attack on the Iron Coast’ is een goed eerbetoon aan de enorme moed en doorzetting die de commando’s tijdens Operation ‘Chariot’ ten toon spreidden.