Van de standaard Willys MB Jeep werden maar liefst 360.000 geproduceerd, daarnaast produceerde Ford nog eens 270.000 stuks, waarmee de teller op een totaal van meer dan 640.000 stuks zou eindigen. Na de oorlog waren er zoveel prima Jeeps nog in opslag, dat deze konden doorstromen naar het gewone publiek. Maar dat was in 1944 nog toekomst, en in dat jaar werd al een Jeep ontwikkeld voor burgergebruik, de Willys CJ (Civilian Jeep). De CJ-variant is feitelijk nog steeds in productie. De eerste productie versie was de CJ-2 'agriJeep', al werden er maar 20 stuks van gebouwd in 1944/'45. En dit was feitelijk gewoon een standaard MB versie.

Vanaf 1945 liep de CJ-2A van de productieband. Er waren duidelijke verschillen met de legerversie. De koplampen waren iets groter in een kleinere grill. Aan de passagierszijde, achterop, was het reservewiel gemonteerd. Dit had als voordeel dat de nu vlakke achterzijde een klep kreeg, wat uiterst handig was voor burgers, boeren en buitenlui. In 1949, na 214.202 stuks, werd de productie gestopt, om plaatst te maken voor de CJ-3A. De CJ-3A kwam in 1950 beschikbaar. Wat direct opviel aan deze versie was de voorruit uit één stuk. Ander punt ter identificatie is de brandstof vulpijp, deze zit prominent zichtbaar aan de bestuurderskant.

Ondanks dat Willys veel kritiek moest verduren vanwege hun manipulatief gedrag om het ‘Jeep-ontwerp’ zich toe te eigen, kunnen we niet ontkennen dat Willys de grootste producent was van het ontwerp en de volgende generaties van het kenmerkende ontwerp. Willys heeft altijd gezorgd dat het oorspronkelijke basisidee nog steeds terug te vinden is in de hedendaagse varianten van de Jeep.

In 1953 waren er al 131.843 CJ-3A's geproduceerd toen de bouw van deze voertuigen ten einde kwam. Maar er was een nieuwe legerversie uit de CJ-3A ontstaan. De motor was verbeterd ten opzichte van de burgerversie. Deze bezat een waterbestendig ontstekingsysteem zodat de de Jeep door diep water kon waden. Ook was het elektrische systeem overgegaan van 12 naar 24 volt. De legerversie kreeg de aanduiding M38 en bezat een L-134ci vier cilindermotor die het een snelheid van 90 km/u gaf. Er werden 60.345 exemplaren van gebouwd.

Naar aanleiding van mijn foto (hierboven) kreeg ik bericht van Pepijn Scheurs, die één van de ex-'sneeuwploeg Jeeps' in zijn bezit heeft. Hij wist mij te vertellen dat dit geen M38's waren (dat ik per abuis beweerde), maar CJ-3A versies. Hij schreef mij ondermeer het volgende:
Er zijn er ooit door de Koninklijke Marine negen in dienst genomen. Uitgerust met een ROLBA snowblower van het type RJS 11 en werden aangedreven door een eigen Ford V8 motor achterin de Jeep. Zo werden ze geleverd door importeur IMBEDA NV uit Haarlem in 1953. Eind jaren 60 werden bij de luchtmacht overbodige wagens afgevoerd en kwamen er een aantal bij Rijkswaterstaat terecht'.'

Pepijn vervolgt: 'Exacte aantal is onbekend, maar in elk geval wagens met de volgende kentekens: ZZ-15-05, ZZ-15-27 en ZZ-42-77 (uw reporter ontdekte in zijn bestanden een CJ-3A welke in het Aviodrome, bij Lelystad, stond). In de jaren 80 heeft er in de collectie van het Militaire Luchtvaart Museum in Kamp Zeist nog één in het museum gestaan, deze zou later naar het depot zijn gegaan'.

In september 2015 kreeg ik een update van Pepijn; 'Zowel de CJ-3A in het Aviodrome als die van defensie zijn van de sneeuwblaasinstallatie ontdaan. Waar deze zich nu precies bevinden is onbekend.
Echter via het Nationaal Militair Museum ontving ik informatie betreffende een complete CJ-3A sneeuwruimer in werkende staat die in een particuliere collectie staat' (Pepijn belooft mij op de hoogte te houden).

Een verbeterde versie van de M38 verscheen in 1952 als de M38A1 (MD). Dit type was er ook in de burgeruitvoering als de CJ-5 (met het elektrische systeem op 12 volt, de M38A1, was net als de M38, 24 volt). Deze Jeep was duidelijk een stuk groter dan al haar voorgangers. Wat verder opviel was de ronde motorkap en de rondere spatborden aan de voorzijde. De M38A1 werd voortgedreven door een F-head ‘Hurricane’ F4-134 motor. De viercilinder motor produceerde 68 pk. In totaal werden er 101.488 stuks van geproduceerd. Vanwege het succes werd er in 1955 een civiele versie uit ontwikkeld, de CJ-5. Ook Canada bouwde zeer veel M38A1’s tot 1971.Buiten de Verenigde Staten en Canada produceerde ook Nederland een aanzienlijke hoeveelheid van deze Jeep, die als de NEKAF bekend werd.

De eerste M38A1 NEKAF werd geleverd op 28 mei 1955. Kaiser-Frazer produceerde ongeveer 55 voertuigen per week in 1956, maar in 1957 waren dit nog maar 27 per week. In 1958 werden de laatste van 5676 NEKAF’s geleverd door Kaiser-Fraser. De Firma Kemper & Van Twist Diesel, uit Dordrecht, nam in 1958 de productie over en bouwde nog eens 2000 voertuigen.

Niet alleen deed de NEKAF dienst als standaard Jeep, maar ook als ambulance, brandweerwagen en sneeuwploeg. Een spectaculaire uitvoering was de M38A1 (ook NEKAF) met 106mm M40 TLV (terugstootloze vuurmond), waarvan er 355 werden gebouwd. De loop van het vuurwapen steunde tijdens het vervoer door een uitsparing in de voorruit (zie de bouwdoos lager op deze pagina).

Half jaren zeventig werden de eerste Leyland Land Rovers bij de defensie geïntroduceerd ter vervanging van de NEKAF. Toch zou het nog tot 1996 duren eer de laatste NEKAF uit actieve dienst werd ontslagen.

Deze webmaster heeft tijdens zijn diensttijd in 1977/1978 regelmatig in een NEKAF mogen zitten. Soms werd ik uit 'het veld' gehaald door de NEKAF van de kapitein, omdat ik ingedeeld was in het nachtwacht draaien op de kazerne. En dan tijdens het wachtlopen in de nacht duwden wij elkaar over het kazerneterrein. De NEKAF bezat geen stuurslot en daarom was het leuk ‘rijden’ voor een jonge soldaat zonder rijbewijs.