|
Ginkelse heide 1976, luchtvervuiling
veroorzaakt door grote dieselmotoren
(Alle illustraties op deze pagina: Harry Hommes)
Op dinsdag 22 februari 2011 kreeg ik onderstaande mail toegezonden van Harry Hommes.
Dag Pieter,
Vraagje: ooit deed ik dienst als een figurant bij ''Een Brug Te Ver'. Stiekum had ik een cameraatje meegenomen
en dus heb ik nu nog een paar fotootjes van mijn draaidagen in die bloedhete zomer van 76. Daarnaast heb
ik een callsheet van een draaidag in mijn bezit, dat geeft een heel aardig idee van wat er allemaal bij
komt kijken op zo'n dag.
Als je interesse hebt dan gooi ik het allemaal even onder de scanner.
Ik hoor het wel.
Toffe site heb je!
Groeten,
Harry Hommes
Het is een understatement te zeggen dat mijn belangstelling gewekt was. Bij filmproducties van deze omvang is men
er zeer gewiekst op dat er geen foto's of filmopnames door derden worden gemaakt. Dus, iedere 'illegaal' gemaakte
foto uit die periode is uniek te noemen. Het zou een mooie aanvulling voor mijn pagina's kunnen zijn die
de film A Bridge Too Far behandelen. En zo begonnen één voor één fotootjes en andere herinneringen binnen
te stromen. Drie foto's zouden op de pagina's terecht komen plus de zogenaamde 'Call Sheet'. De bijgevoegde teksten
van Harry waren van een orde dat ik ze graag apart wilde zetten. Het geeft namelijk een goed beeld hoe het
één en ander werkte als men als figurant zich aanmelde,...
Harry: 'Ik heb altijd veel interesse in films gehad. In de zomer van 1976 was ik terug gekomen van een paar maanden
reizen door Spanje, Portugal en Marokko en wilde ik de filmset van A Bridge Too Far gaan bekijken.
Ik nam de trein naar Deventer en vroeg aan het VVV de route. De juffrouw was erg aardig, gaf de informatie
en vertelde terloops dat er nog figuranten nodig waren. Ze gaf me een formulier mee dat ik meteen invulde
en op de post deed.
Dit blaadje kreeg ik mee van het VVV zodat ik me kon aanmelden als figurant bij de heer
Kamphuis die dat regelde. Ik heb er zelf opgeschreven dat ik brood en een mok wilde meenemen.
Koud een dag later was er telefoon: 'showtime!'
Ik zie me nog in de trein naar Deventer zitten, voorzien van een klein kodakje-met-rode-sensor knop
om af en toe heel sneaky een fotootje te maken. Dat was zwaar verboden herinner ik mij, een filmmaatschappij
van die omvang laat geen twijfel bestaan over beeldrechten.
En zo kwam ik in een ex-zuivelfabriek in Twello terecht. Daar waren hallen vol met uniformen, ateliers,
props en er was een bejaarde amerikaanse nachtwaker die daar sliep en het heel goed vond dat ik daar bleef
slapen (tussen de dummies,... de filmlijken).
Ik heb tien draaidagen gemaakt, een schat aan sterke verhalen opgedaan en bewaar prima herinneringen aan
die zomer. Varierend van het kortste kapsel dat ik ooit had tot de t- shirts van de filmcrew waarop
stond "a Bride too Fat".
Ja, dat ben ik (Harry). Superhete dag (de strookjes asfaltpapier uit de helm
smolten in je haar!) en ik wilde zo graag een dag met een Bren sjouwen. Die zijn veel zwaarder dan de Lee Enfields,
daar kwam ik toen achter.
'En op de film ben ik te zien!! Van tien draaidagen
is er drie seconden overgebleven: ik zet, als Duitser!, een MG overeind, vanaf achteren gefilmd; check
seconde 16 en 17 in
deze scène !'
In het midden: Sean Connery!
De scene met de lunatics "do they know something we don't..."
Zoals reeds eerder aangehaald, waren er ook een paar 'Call Sheets' bij de documenten die
ik van Harry mocht ontvangen. Daar deze de strijd rond de brug bevatten, en met name de ondergang van de
SS colonne van Gräbner, zijn deze ondergebracht op die pagina. Om deze 'Call Sheets' te bekijken;
'klik hier'.
Over deze 'Call Sheets' schrijft Harry het volgende;
'.... hierbij een callsheet van een spectaculaire dag op de Wilhelminabrug. Ik heb die dag helemaal
niet bijgewoond maar deze callsheet lag later in een bus waarin we vervoerd werden. De hele
callsheet bevat nog twee andere blz. Ik stuur je gewoon alles, kun je zelf kiezen wat je wilt.
Naast het 'Call Sheet' was er ook een document over hoe het vervoer
geregeld werd voor de medewerkers die bij de productie van 'A Bridge To Far' betrokken waren.
Hoewel ik dit jaar 55 word kan ik met de hand op het hart beweren dat ik nooit voor een professionelere
club gewerkt heb dan in 76. Vanaf de intake tot de catering, de bewaking, het managen, de regisseurs,
de beveiliging, de aanwezigheid van een ambulance bij de actieopname's, de uitbetaling, de grime, de
kapper die elke dag onze nekken uitschoor: alles maar dan ook alles klopte tot ver achter de komma.
Nog belangrijker: ik heb een vreselijk leuke tijd gehad. Her grappigste waren de nieuwe figuranten
die graag op de voorgrond wilden bij een scene (..aan het eind van die scene werden ze verzameld en
betaald en ....weggestuurd...tegen die tijd lagen wij blauw van de slappe lach te hinniken.
Wij - de old timers- wisten beter: nooit op de voorgrond, nooit sterven, dan bleef je het langs
op de rol staan).
De kerk van Oosterbeek en het huis van Kate ter Horst gebouwd door de set-decorators
van 'A Bridge Too Far'. Aan het einde van de film zijn deze gebouwen nagenoeg geheel verwoest en uitgebrand.
(Het laken, links op de foto, was voor filtering en reflectie bij de opnames)
Ik had drie uniformen: ik was dakota crew ( scene met de kip) ik was Engelse zandhaas
en gedurende zes dagen Duitser. Zolang ik maar niet scherp in beeld was wist ik mijn rol te rekken.
De kortste dag leverde 86 gulden op (dat gebeurde 1 keer) alle andere dagen verdienden beter tot een
topdag van 118 gulden.
Mijn Duitse uniform leverde het meeste plezier op. Lekker achter in de bus zitten en dan in vol ornaat
zwaaien naar niets vermoedende Duitse toeristen die achter ons reden: onvergetelijk. Net als het gevoel
van een Schmeisser MP in je handen.
Memories...
Je mag alles gebruiken voor je site, bronvermelding streelt mijn ijdelheid.
Groeten,
Harry
Have fun, groeten uit Assen,
Harry zijn naam mag dan niet op de aftiteling staan, het fotografisch bewijs is er en natuurlijk de blijvende herinnering
aan de prachtige zomer van 1976.
Klik hieronder om terug te keren
KLIK HIER
|