KING SECTOR GOLD BEACH
VERVOLG DE D 514 WESTWAARTS:
VER-SUR-MER
Ver-sur-Mer;
de gele lijn is de te volgen route
1. Plaats van de Sexton
2. Wn 33 met de R 667 kazemat
3. Le Paisty Vert met 'Hollis VC Hut'
4. Eerste actie CSM Hollis (nu verdwenen onder bebouwing)
5. Batterij Mont Fleury
(foto: Google Earth)
Als u Ver-sur-Mer (La Rivière) binnenrijdt, ziet u bij de verkeerslichten aan de linkerzijde van de weg,
in de bocht, een Sexton staan. Hier kunt u even een stop maken.
Deze Canadese uitvoering (te herkennen
aan de 'Dry Pin' tracks) van de gemotoriseerde houwitser is daar geplaatst door Dr Matthew Kiln ter
nagedachtenis aan zijn vader en de Britse troepen die hier landden.
De Sexton
van Ver-sur-Mer
Na dit bezoek steekt u de D 514
over naar de kust via de Avenue de Colonel Harper die overgaat in de Rue de Mer. Aan het einde
van deze weg ziet u een toren van de reddingsbrigade. Deze is gebouwd op een voormalige
geschutsbunker in de zeemuur waarin een 5cm kanon in stond. Dit is King Red sector van
‘Gold’. U bevindt zich nu in Wn 33. Ga nu links de Boulevard de la Plage op. Verderop, na
zo’n 300 meter komt u een zware type R 677 kazemat tegen van waaruit op 6 juni 1944 een 8,8cm Pak 43/41
kanon twee AVRE
tanks wist uit te schakelen. De explosies van deze tanks zorgde voor een aantal slachtoffers onder
de 280th Field Company en 5th East York’s D Company.
'King Red', Gold Beach, 6 juni 1944
Luchtfoto genomen in de eerste uren van
Wn 33 met centraal de R 677 kazemat
Door Duits geweer en mortier vuur kwamen in de
eerste minuten ook al een aantal officieren om en raakten verschillende gewond.
Na dertig minuten konden de overlevende van D en C Company, 5th East York’s
geen kant op dan alleen maar schuilen achter de zeemuur. Drie LCG (Large) en twee andere ondersteunde
schepen kwamen tot op een kilometer van de kust en openden het vuur op de Duitse posities. Onderwijl
rukten tanks van onder andere 4th/7th RDG op naar Wn 33. Op het strand was een Sherman Crab niet meer
in staat verder te bewegen maar zijn kanon werkte wel. Verschillende granaten boorden in de 8,8cm
kazemat tot deze eindelijk tot zwijgen gebracht werd. Hierop konden de huizen doorzocht worden.
Rond 11.00 uur gaven de laatste 40 Duitsers van 7/GR 736 onder commando van Hauptmann Gustav Adolf Lutz, zich over.
De R 677 kazemat is nog steeds
aan de boulevard te vinden
Vervolg uw rit langs King Red sector naar het westen. Ga de bocht in de weg door en na
honderd meter rechtsaf de Voie de Débarquement in. Stop nabij de kruising die naar het strand (rechts)
en naar het binnenland (links) leidt. Dit is de overgang van King Red sector met King Green.
In dit gebied landden de A en D Companies van de 6th Green Howards zonder al te veel moeilijkheden. Dit was
mede te danken aan het feit dat er gelijk met de infanterie ook tanks werden afgezet, waaronder DD- en AVRE
tanks. Deze maakten korte metten met de verdediging van Wn 35 dat zo’n 750 meter verder naar het westen
ligt van waar u nu bent, Le Paisty Vert. Opvallend op dit kruispunt is een klein gebouwtje met een
lessenaardakje. Dit is het voormalige wachthuisje van het spoorlijntje dat hier ooit liep. Tot voor
kort was het een krot, maar nu geadopteerd en in 2006 geheel gerestaureerd door de Green Howard's (Princess of Wales’s
Own Yorkshire Regiment) en draagt de naam ‘Hollis VC Hut’. Vanwege de vorm waren de Geallieerden in de
veronderstelling dat dit wel eens een Duitse bunker kon zijn. Er werden verschillende granaten op af
geschoten, maar het bleek na de strijd geen enkele keren geraakt.
Het wachthuisje ‘Hollis VC Hut’,
bij de strandopgang van Le Paisty Vert
Ga nu linksaf het binnenland in, via de Herbage de Pres, naar de Batterij van Mont Fleury. Steek de
D 514 over en vervolg u route het dorp in. Neem de eerste afslag rechts, de Rue Claude Debussy, ga links
door de bocht en rij de gehele straat uit. Voor u ziet u de eerste kazemat opdoemen van Batterij Mont Fleury.
DE
BATTERIJ VAN MONT FLEURY (Drie R 679 kazematten rechts in de rode kaders)
(foto: Google Earth)
Ten tijde van D-Day was dit complex nog in aanbouw. Het is niet te voorspellen als de landing een maand
later uitgevoerd had moeten worden,… De kazemat waar u voor staat was de enige van de batterij die operationeel
was. Het Russische 122mm kanon gaf slechts drie schoten af tijdens D-Day.
De enige R 679 kazemat, van Mont Fleury,
die in actie kwam
De drie andere kanonnen die in de
kazematten geplaatst zouden worden, waren in de omgeving ingegraven. Geen van deze kon is stelling worden
gebracht vanwege dat deze tijdens het voorbereidende bombardement uitgeschakeld waren. Vanaf deze kazemat
gaat u rechts de Rue Hector Berlioz in om de andere kazematten te bewonderen.
Deze R 679 is
aangepast voor privé gebruik,
een terras met uitzicht over zee
(men kan zijn twijfels hierover hebben)
De eerst volgende kazemat staat aan de rechterkant van de weg. De nieuwe eigenaren hebben deze kazemat
geheel ontsierd met een betonnen muurtje op het dak, om er een terras van te maken. De schade door een
inslag van een bom aan de achterzijde is nog steeds zichtbaar. Iets verder ligt nog een kazemat. Deze
is nooit afgebouwd. De muren staan, maar het dak ontbreekt. Bij deze kazemat is mooi te zien hoe de Duitsers,
in het latere stadium van de oorlog, de kazematten opbouwden. Om tijd te sparen werden twee gemetselde spouwmuren,
op een betonnen fundering aangebracht. Deze werden vervolgens opgevuld met beton. Nog iets verder, in het veld,
staat nog een deels opgebouwde constructie.
Deze R 679 was in aanbouw,
duidelijk is de constructie te zien
Hier, in het voorveld van deze batterij, richting de zee, lagen ook nog enkele bunkertjes
en loopgraven (nu verdwenen). Daar ligt ook het begin van de actie van CSM Hollis waar hij
later het Victoria Cross voor zou ontvangen, het enige VC uitgereikt op D-Day.
Musée Gold Beach
(Klein maar fijn)
Heeft u voldoende tijd, maak dan een stop bij het Musée Gold Beach in Ver-sur-Mer (volg de borden).
Het museum is klein, maar zeer de moeite waard. Het bestaat eigenlijk uit twee delen. Het eerste deel
is gewijd aan de postvlucht van 29 juni 1927, ondernomen door Byrd, Acosta, Balchen en Noville. Met
hun Fokker America raakten ze de weg kwijt in de mist bij Parijs en moesten op 1 juli een noodlanding
onder de kust van Ver-sur-Mer maken. Het tweede deel beslaat de voorbereiding voor D-Day van de
Britse troepen die Gold Beach als doel hadden, de strijd die er gestreden werd, en de aanleg van het
tijdelijke vliegveld ALG (Advanced Landing Grounds) 'B1'. De uitstalling en het
uitlichten van de voorwerpen en de diorama's zijn van een zeer hoge kwaliteit, en kunnen de
aspirant modelbouwer ter inspiratie dienen. De alleraardigste eigenaar spreekt goed Engels en is genegen
om u uitleg te geven bij de tentoongestelde zaken.
CSM Stanley Hollis VC
CSM
Stanley Elton Hollis VC en het Victoria Cross
Stanley Elton Hollis, een
veteraan die eerder met het 8ste Leger geland was in Noord-Afrika en
Sicilië, zat vol wraakgevoelens. Tijdens de evacuatie van
Duinkerken in 1940, had hij in een straat te Lille zoveel,
door Duitsers, vermoorde burgers gezien dat hij, tot
D-Day op 6 juni 1944, reeds 90 kerven in zijn wapen droeg, voor iedere gedode
Duitser één.
Sergeant Major Hollis, in gezelschap van Major Ronnie Lofthouse, commandant van D Company, 6th Green Howards, had juist de
tegenwoordige D 514 overgestoken, toen Lofthouse, aan hun rechterzijde een bunker ontdekte,
in het voorveld van Mont Fleury. Toen ze op inspectie gingen kwamen ze onder vuur te liggen. Zonder af te wachten
stormde Hollis al schietende met zijn Stengun naar voren. Als door een wonder werd Hollis niet getroffen
door de rondvliegende Duitse kogels die, als begroeting, zijn kant op kwamen. Vanaf het dak van de bunker
wist Hollis een handgranaat naar binnen te werken. Via de achtergelegen loopgraaf betrad hij de bunker en
vond twee gedode- en verschillende andere verdoofde Duitsers, welke hij gevangen nam en naar buiten joeg.
De Stengun Mk II
(Foto: Arundle Militaria)
Via een loopgraaf stormde Hollis, wederom zijn Stengun schietende, op een volgende bunker af. Deze bemanning had weinig zin
in een gevecht en gaven zich over. In totaal maakte Hollis in enkele minuten 20 gevangenen. Hiermee was de
achterhoede veiliggesteld en bespaarde Hollis waarschijnlijk vele Britse levens. Terwijl D Company verder op trok,
zag Hollis enkele Duitsers uit alle hoeken en gaten komen en over een muur heen springen zich in veiligheid brengen.
Met een geleend geweer schoot hij één van deze vluchtende mannen van de muur. Direct daarop werd Hollis in de
wang getroffen. Het bloede als een rund, maar de schade was niet zodanig dat Hollis uitgeschakeld was,... integendeel.
De batterij van Mont Fleury
werd ingenomen zonder veel tegenstand en viel geheel rond 09.45 uur in handen van de Green Howards.
Ga na Mont Fleury rechtsaf de D 112 op, het binnenland in, richting Crépon.
Vanwege het verlies aan officieren kreeg CSM Hollis enige tijd later het bevel over
16 Platoon, D Company van de 6th Green Howards. Hiermee trok hij in de middag door Crépon.
Hier doorzocht hij met enkele mannen de boerderij ‘le Pavillon’ aan de D 112. Meer dan
een verschrikte jongen, die het bebloede gezicht van Hollis zag, was er niemand in huis.
Wn 36a met 4 X 100mm kanonnen
en het 8,8cm Flak kanon ten zuidwesten achter de boerderij ‘le Pavillon’
1. Hollis spot de batterij
2. Hollis schiet vanaf hier de PIAT
(foto: Google Earth)
Maar het kabaal achter het huis trok zijn aandacht. Toen hij om een muur heen keek werd
hij bijna weer getroffen toen een kogel afketste op de stenen. Hij zag een paar honden
spelen en vermoedde Duitsers in de achterliggende bomenrij en zag de loop van een veldkanon.
Hij stuurde enkele mannen met Bren machinegeweren die kant op, maar die liepen vast in plots
moordend vuur, die deze gehele groep uitschakelde.
De boerderij ‘le Pavillon’
(Hollis ging via het hekje rechtsachter op zoek naar het kabaal)
Hollis besloot een PIAT (tweede pagina) te halen en onder
dekking van twee andere Brenschutters legde hij aan, maar het schot was te kort. De aandacht
getrokken, lieten de Duitsers de loop van het kanon zakken om op Hollis te schieten. Hij maakte
zich snel uit de voeten en het enige dat de Duitsers raakten was de schoorsteen van de boerderij.
Toen bleek dat de twee Bren schutters vast gepind waren door de Duitsers, verruilde Hollis de
PIAT voor een Bren en keerde terug naar de boomgaard. Staande in het volle zicht, terwijl de kogels
om zijn hoofd vlogen, schoot Hollis vanaf de heup de Bren leeg en konden de twee andere schutters
terugtrekken. De bevelvoerende commandant Major Lofthouse besloot verder te trekken en de kanonnen
in boomgaard, behorende tot Wn 36a en bemand door 5/AR 1716, over te laten aan de achterop komende
troepen.
Het monument voor
de Green Howards in Crépon
(te vinden op de Y-splitsing nabij de kerk)
Aan het einde van D-Day stond CSM Hollis zijn aantal 'kerven' op 102. Naast zijn 'score'
werd later dan ook de hoogste Britse onderscheiding aan Hollis toegekend, het Victoria Cross.
Hollis overleed op 8 februari 1972 en zijn VC werd in 1983 verkocht voor fl 100.000
(een kleine € 50.000 in hedendaagse geld).
Pas op 7 juni kon Wn 36a, ten zuidwesten van de boerderij ‘le Pavillon’, worden veroverd. Hier
waren wel enkele Sherman Crabs en een Churchill Crocodile (vlammenwerper) voor nodig en steun van het
86th Field Regiment. Maar uiteindelijk gaven 60 Duitsers zich gewonnen en werden vijf kanonnen buitgemaakt.
Een kazemat van de batterij van
La Marefontaine
Vervolg uw weg richting Crépon. Direct na het verlaten van
Ver-sur-Mer is aan de linkerzijde een landweggetje, Rue Marefontaine, aan de D
112 dat naar de Batterij van Marefontaine leidt. Passeer het hotel
en ga rechtdoor het onverharde pad op.
Na een paar honderd meter verschijnen vier enorme kazematten. Hier waren
100mm kanonnen geplaatst die een dracht hadden van 9 km.
Drie van de vier R 669 kazematten van de batterij van
La Marefontaine
Deze batterij werd aangestuurd door vuurgeleiding die ondergebracht was in Widerstandnest 35b.
Wn 35b was verscholen in de bossen van Maromme op de hoogvlakte van Meuvaines. Tijdens D-Day vielen
binnen twee uur 250 granaten op deze batterij. Met inzet van vlammenwerpertanks van Troop 13, 141st
RAC werd de overgave afgedwongen.
Keer terug naar de D 112 en neem de D 65 zuidwaarts. Steek de D 12 over en volg de smalle weg.
Vlak voor het oversteken van de rivier Seulles is over de
rechterschouder het kasteeltje Château Creullet te zien.
Het kasteeltje,
Château Creullet
Bij het kasteel, Château Creullet, parkeerde Generaal
Montgomery zijn caravan op 9 juni en zette hier zijn
hoofdkwartier op. Hier ontving hij onder andere Winston
Churchill op 12 juni en Koning George IV op 16 juni. Pikant
detail: Montgomery kwam er achter dat de caravan een toilet
ontbeerde. Vanuit het kasteel mocht hij een 'pispot' lenen van
porselein gedecoreerd met roze bloemetjes!
Creully Château waar de BBC uitzendingen
verzorgde
Vervolg de weg over
de rivier en de heuvel op en sla links af bij het Eerste
Wereldoorlog monument. Hier in dit kasteeltje (het stadhuis)
zond de BBC in juni en juli 1944 haar berichten uit over de
voortgang in Normandië. Tijdens kantooruren kan het torentje
beklommen worden en het studiootje bezocht.
Aan de voet, buiten de muren, van het kasteeltje Creully Château
(richting Château Creullet) is het monument te vinden voor de
4th en 7th Royal Dragoon Guards te vinden. Klik hieronder op een detail van dit monument en
u gaat naar de pagina die verder gaat over Bazenville, Asnelles en Arromanches en haar Mulberry haven.
|