TOUR DE SLAGVELDEN VAN NORMANDIË
Duitse begraafplaats La Cambe

Het meest indrukwekkende monument voor de omgekomen Duitse soldaat is de begraafplaats nabij het dorp La Cambe, 5 kilometer ten zuiden van Grandcamp-Maisy (23 kilometer vanaf Bayeux aan de N13 richting Carentan). Dit was origineel een gecombineerde begraafplaats voor Amerikaanse en Duitse doden. In 1947 werden de Amerikaanse soldaten gerepatrieerd of her-begraven te St-Laurent. Het jaar daarop brachten Britse en Franse Oorlogsgraf organisaties Duitse doden naar La Cambe en de andere vijf begraafplaatsen. Het Deutsche Kriegsgräberfürsorge werd opgericht om de graven te onderhouden. Dit werk wordt uitgevoerd door Duitse schoolkinderen en studenten. Hier zouden de Geallieerden een voorbeeld aan kunnen nemen. De jeugd wordt hier geconfronteerd met de zinloosheid van oorlog, als les voor de toekomst.

Binnen op het veld staan verspreid kleine groepjes van zwarte kruisen. Dit symboliseert voor de Duitser 'kameraadschap in de dood'. Hier liggen meer dan 21.200 doden, waaronder 296 in een massagraf (een heuvel midden op het terrein). De heuvel kan beklommen worden en geeft een uitzicht over de begraafplaats. Welk een contrast met de Geallieerde begraafplaatsen. Sober en grof en daardoor des te indringender zal deze begraafplaats bij de bezoeker een gevoel achterlaten van; 'DIT NOOIT MEER'.

Twee omgekomen Duitse soldaten begraven op La Cambe
(beide gesneuveld op 6 juni, 1944)

Wellicht het meest bezochte graf op La Cambe is dat van de tankcommandant Michael Wittmann. Deze tank-aas werd in één klap beroemd door zijn solo-actie op 13 juni 1944 tegen een Britse eenheid in het stadje Villers-Bocage. Op 8 augustus 1944 kwam Wittmann en zijn bemanning in een Tigertank om het leven, waarna deze aan de kant van de weg waar ze sneuvelden, bij Gaumesnil, werden begraven. In 1983 werden de stoffelijke resten weer gevonden en herbegraven in la Cambe, in vak 47, rij 3 en graf 120.

Wellicht de bekendste gesneuvelde Duitser op La Cambe, Michael Wittmann

Voor het hele verhaal van Wittmann
KLIK HIER

ANDERE DUITSE OORLOGSKERKHOVEN IN NORMANDIË:

Champigny-St André, tussen Evreux en Dreux, 19.795 graven
Huisnes-sur-Mer, nabij Mont St Michel, 11.956 graven
Marigny-la-Chappelle, nabij St Lô, 11.169 graven
Orglandes, nabij Valognes, 10.152 graven
St Désir-de-Lisieux, 3.735 graven

Bij elkaar liggen er op deze zes begraafplaatsen bijna 80.000 soldaten
die omgekomen zijn in Duitse dienst.

De Duitse begraafplaats in Orglandes

De Duitse begraafplaats van Orglandes, een 10 kilometer ten westen van Ste-Mère-Église aan de D 24 (en 10km ten zuiden van Valognes) is aangelegd tussen 1959 en 1961. In eerste instantie was deze begraafplaats een plek waar Amerikaanse en Duitse slachtoffers van de Geallieerde opmars naar Cherbourg werden begraven. Maar in 1945 werden de Amerikaanse slachtoffers herbegraven in American Cemetery van Colleville-sur-Mer of terug naar Amerika overgebracht. Er bleven 7358 Duitse slachtoffers achter, in latere jaren aangevuld door de Franse begravenisdienst, tot het huidige aantal van 10.152.

Ook zijn er op de Commonwealth War Graves omgekomen Duitsers begraven:

Bayeux: 466 Duitsers
Bazeville: 326 Duitsers
Tilly-sur-Seulles: 232 Duitsers
Hottot-les-Baques: 132 Duitsers
Fontenay-le-Pesnel: 59 Duitsers
St Manvieu-Cheux: 556 Duitsers
Brouary: 18 Duitsers
La Délivrande, Douvres: 180 Duitsers
Ranville: 322 Duitsers

In totaal verloren de Duitsers in Normandië 450.000 man: waarvan 240.000 gedood of gewond (210.000 Duitsers werden gevangen genomen). Een offer dat tot nadenken stemt.


Normandy Victory Museum

In Catz is een nieuw museum verrezen uit de as van het ter ziele gegaan 'Normandy Tank Museum, A10'. In het voorjaar van 2017 is op deze plek het 'Normandy Victory Museum' geopend. Catz is te vinden aan de D974 tussen Isigny-sur-Mer en Carentan. Wat gebleven is van het vorige museum, is de mogelijkheid om met een pantservoertuig een rit over het buiten terrein te maken (39€ voor 10 minuten). Eén van de eerste blikvangers is een levengroot model van een P-47 Thunderbolt jachtbommenwerper. Bij nadere beschouwing blijkt deze geheel uit hout opgebouwd.

Het model van de P-47 Thunderbolt was in 2017 nog in 'opbouw'

Bij binnenkomst is er een opstelling van 'apparaten' waarmee men virueel kan vliegen, dan wel rijden (10 minuten voor 25€). In 2017 bedroeg de entree 8€ voor volwassenen (kinderen tot 17 jaar; 5€, onder de 7 gratis). De gehele opzet is dat dit een museum is dat van plan is te blijven. In het museum zijn een aantal grote diorama's ingericht waarin de gebruikelijke poppen in uniform rond voertuigen of geschut staat. Wellicht het fraaiste diorama is een op schaal gebouwde geschutsbunker. Wat gelijk opvalt is dat er niet de gebruikelijke, bij andere musea, oorlogsjaren muziek uit luidsprekers klinkt.

Eén van de fraaie diorama's

Geen muziek wordt gecompenseert met geluidseffecten van explosies en machinegeweervuur (wat voor hele jonge kinderen voor angst kan zorgen). Verder liggen de vitrine's vol met verzamelingen van helmen, uitrustingstukken, wapens, munitie, etc. Wat hier in dit museum velen zullen aanspreken, is dat men (replica) wapens kan hanteren, zoals een Stengun, een M1 karabijn, een MP 40 of een StG 44 Sturmgewehr. Ook het passen van verschillende helmen kan in dit museum. Er is een kleine bioscoopzaal waarin in 2017 gewoon houten keukenstoelen stonden en waarvan de geluidsinstallatie erg onder de maat is.

Met het StG 44 Sturmgewehr, en een opvallend tractortje

Het laaste stuk van het museum is ingeruimd met vitrines van bodemvonsten, recent zelfs uit dit jaar. Dit loopt van helmen tot zelfs een vlammenwerper. Als er al een minpunt is te vinden over het Victory Museum, dan is het ontbreken van een thema, of enige uitleg waar sommige tentoongestelde stukken vandaan komen, of aan wie deze oorspronkelijk toebehoorden. En de beschrijvingen in de vitrines hebben een dusdanig klein lettertype (alleen in het Frans), die vaak zo belicht zijn dat de kijker zijn schaduw over de tekst werpt.

Maar het museum is nog jong, en in opbouw. Wat tot op heden wel duidelijk is, is de ontspannen sfeer en de uitermate vriendelijke mensen 'achter de kassa'. Er is een aardige winkel, maar niet met echt spectaculaire zaken die uitstijgen met de andere musea. Het Victory Museum doet dus enigsinds denken aan het 'opslag depot' Overlord Museum in Colleville-sur-Mer, maar daar mogen ze wel eens een lachje produceren naar de bezoeker,... Verder is er nog ruimte om tijdelijke tentoonstellingen in het Victory Museum te tonen, waardoor bezoekers genegen zijn terug te keren.

VERVOLG UW ROUTE
RICHTING UTAH BEACH,...