Op de klif van Pointe du Hoc staan een aantal interessante kazematten en bunkers. Naast deze betonnen onderkomens, zijn er ook zes open geschutsopstellingen waarop 15,5cm K418 kanonnen konden worden geplaatst. Deze werden reeds in 1942 aangebracht. Op de kaart hieronder zijn alle van belang zijnde bunkers, kazematten en geschutsopstellingen aangegeven. Niet op de kaart is de meest linkse geschutsopstelling (een L 409a) voor een 2cm Flak kanon. Maar daar kom ik later, lager op de pagina, op terug.

Op de bovenstaande kaart zijn de open geschutsplateaus aangegeven van 1 tot en met 6. Hier stonden dus de enige kannonen van Pointe du Hoc opgesteld. Deze werden op 3 juni, 1944 een kleine kilometer naar het zuiden verplaatst, in een boomgaard, waar ze op 6 juni werden vernietigd door de Rangers.

Ieder voordeel heeft ook zijn nadeel,… De kanonnen op de open plateaus konden 360 graden ronddraaien. Nadeel was dat ze, en hun bedieners, onbeschermd tegen luchtaanvallen waren en daardoor erg kwetsbaar. De bombardementen dwongen de Duitsers tot het bouwen van kazematten. Nadeel werd automatisch dat het schootsveld beperkt werd tot 60 graden naar links en rechts en 35 graden in hoogte. Er werden twee R 694 gebouwd. Hiervoor werd 550 m³ beton gestort per kazemat. In de kazematten was ruimte voor 186 kartetsen en 186 granaten.

Anders dan op de open plateaus, zouden in de R 694 15,5cm kanonnen geplaatst worden op een draaisokkel omdat de affuitsteunen van de kanonnen voor de open plateaus nooit in de kazematten pasten. In de nabijheid van de geschutsopstellingen werden in totaal vier R 134 munitiebunkers gebouwd. De wanden waren twee meter dik en bestonden uit twee kamers voor granaten voor de kanonnen en patronen voor machinegeweren.

In sommige publikaties worden de R 694's aangemerkt als 'R 679'. Op het eerste gezicht lijkt er ook weinig verschil, maar de 'R 679' is veel minder diep dan de meer vierkante R 694.

Op Pointe du Hoc werden ook twee R 502 bunkers gebouwd. Dit type, een ‘Doppelgruppenunterstand’ had zijn oorsprong uit de bouw van de Westwall (Siegfriedlinie). Zoals ‘Doppelgruppenunterstand’ al aangeeft was het een dubbele van de R 501 (waarin ruimte was voor 10 man). De R 502 was ontworpen om eventueel een stalen uitkijkklok op het dak ingebouwd te krijgen. Op Pointe du Hoc is daar geen (meer) van te vinden.

Bij bestudering van de film ‘The Longest Day’ is op een gegeven moment te zien dat er op een bunker een S-35 geschutskoepel van een Somua tank staat. De bunker figureerde op de achtergrond als de Ranger Robert Wagner gewond is en geholpen wordt door een andere Ranger. Deze Ranger schiet even later enkele Duitsers neer die uit de R 502 komen (waarna hij zich afvraagt wat 'Bitte, Bitte' betekent). Deze R 502 is te vinden tussen de open geschutsplateau's 4 en 5 (de koepel is nu verdwenen).

Iets ten zuiden van Colonel James Rudder zijn hoofdkwartier was een R 621. Dit type was een ‘Gruppenunderstand’ voor 10 man. Met 1415 gebouwde exemplaren was het een veel voorkomende manschapbunker. Aan een buitenzijde was een Tobruk ingebouwd die alleen via de buitenkant toegankelijk was.

Naast de R 621 was er een R 661 'Understand für Verwundetensammelstelle' voor 20 man (zieken of gewonden) gebouwd. Dit was in principe een met twee kamers uitgeruste R 621. Als zodanig was dit type enkele meters groter, maar voor de rest nagenoeg identiek aan de R 621. Er werden in de Atlantic Wall 63 stuks van de R 661 gebouwd. In het zuiden van het complex Pointe du Hoc ligt een R 661 die nog redelijk onbeschadigd is.

Er zijn twee L 409a luchtdoelgeschut bunkers te vinden op Pointe du Hoc. Deze waren helemaal links en rechts van het complex gebouwd. Op de positiekaart (bovenaan de pagina) is de ene helemaal rechts afgebeeld en werd na de landing van de Rangers gebruikt als tijdelijk hoofdkwartier door Colonel Rudder. Tegenwoordig is hier een uitzichtplateau aangebracht om een goed zicht te hebben op de uitstekende rots in zee waaraan Pointe du Hoc haar naam dankt. Vroeger was de vrijstaande rots verbonden met het land, maar de bommen en erosie hebben de verbinding verbroken.

Door het plateau op de bunker is de harmonie verstoort van dit deel van Pointe. Om een goed beeld te krijgen van een L 409a moet u helemaal naar het westen lopen, een meter of driehonderd. Hier ligt de andere L 409a waarop ooit een 37mm Flak 36/37 luchtdoelkanon het de Rangers zeer lastig maakte en veel slachtoffers eiste.

Was de L 409a Flakbunker waar Rudder zijn hoofdkwartier had nagenoeg onbeschadigd door de bommenregen die Pointe Du Hoc heeft getroffen, deze bunker L 409a heeft, door enkele zware bommen, toch de nodige schade opgelopen aan de buitenzijde. Het is zekere de moeite waard om naar deze bunker te wandelen, mede omdat vanaf dit punt de andere zijde van ‘De Rots’ goed is te zien.

De indrukwekkendste betonnen constructie van Pointe du Hoc is de vuurgeleidingsbunker, een Leitstand R 636 (met onderdelen van de grotere R 636a ingebouwd). Helaas was deze Leitstand de laatste jaren niet meer te bereiken, laat staan van binnen te bezoeken. De erosie knabbelde steeds verder aan de klif waar de Leitstand op geplaatst was. Maar in 2010 werd een grootscheepse actie op touw gezet om de vuurgeleidingsbunker van een zekere ondergang te redden. En met succes. In 2011 werd de Leitstand weer opengesteld voor het publiek.

De standaard R 636, waarvan 66 stuks werden gebouwd, was 6.20 m hoog, waarvan slechts 1.10 m boven het maaiveld uitstak. Het was 15,10 m breed met een lengte van 18.30 m. Er was gemiddeld 960 m³ beton nodig met 48 ton aan bewapeningstaal en 8 ton aan verstevigingstaal.

In de voorste onderste ruimte, de 'Beobachtungsraum' met de bolle halve koepel, zaten de observatoren te speuren naar doelen door de smalle spleet aan de voorzijde. Bij deze R 636 is de observatie ruimte iets verder naar voren uitgebouwd (standaard bij de R 636 was dat 180°), zodat de hoek van speuren groter was (210°). Waren doelen gelokaliseerd, dan werd dit doorgegeven aan de telemetrie post op de bovenste verdieping. Deze begonnen dan de afstand te berekenen tot het doel en gaven deze coördinaten door aan de achtergelegen batterij.

Tevens was er een extra Tobruk aan de rechterzijde aangebracht voor verdediging van deze Leitstand. Indien gewenst kon een Leitstand R 636 voorzien worden van een betonnen afdekplaat op dunne pootjes die de telemetrie post beschermde. Een kleine variant van de vuurgeleidingsbunker is te vinden bij de batterij van Longues-sur-Mer waar een Leitstand M 262 te vinden is.

Menige publicatie en websites beweren dat het een 636a betreft op Pointe du Hoc, ook ik was van die gedachte. Maar nu lijkt het er op dat de juiste type aanduiding van deze Leitstand bewezen is. Via Theo Vervloet werden de afmetingen bekend, en deze waren van de R 636. De 636a bleek ook pas na de bouw van deze Leitstand te zijn ontworpen. Theo wist zelfs een Duits document te produceren waarin aangegeven dat er een extra zware fundering aan de voorzijde van de R 636 werd aangebracht tot een diepte van 2,70,... ook toen had men al in de gaten dat de rots waarop gebouwd werd niet van al te beste kwaliteit was.

Het in het oogspringende monument voor de Rangers, een ruw gehakte naald, was dus ook jarenlang niet te bezoeken. Maar dat is sinds 2011 ook weer mogelijk.

Ter verdediging van het complex waren verschillende mitrailleurnesten en mortierputten aanwezig, sommige in eenvoudige putten, anderen in de zogenaamde Tobruks. Op verschillende plekken waren loopgraven aanwezig die verdedigingspunten verbonden. Er waren mijnenvelden, maar veel mijnen waren door de aanhoudende bombardementen ontploft of weggeslagen.