Skorzeny kreeg op 14 september 1943, tijdens het uitbrengen van zijn rapport over de bevrijding van Mussolini, uit handen van Hitler zelf het Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes en werd gepromoveerd tot SS-Sturmbannführer. Van de hoogste leiders van het Derde Rijk stroomden de felicitaties binnen. Niet alleen werd hij tijdens de nodige feesten geëerd, maar de actie om Mussolini te bevrijden werd ook breed uitgemeten in de internationale pers.

Later zouden door sommigen vraagtekens worden gezet bij de Skorzeny zijn bijdrage. Er zijn bronnen die beweren dat Skorzeny pas arriveerde toen Mussolini al lang en breed bevrijd was, en Skorzeny slechts aanwezig was voor de foto’s met de Duce, en hem vergezelde tijdens de vlucht uit de Gran Sasso. Dat hij niet alleen de operatie plande, maar samen met Student en Major Otto-Harald Mors is geen geheim, maar Skorzeny was wel degelijk de leidende figuur tijdens de operatie. Al was het een zichzelf aangemeten leiderschap. ‘Zijn’ parachutisten behoorden tot Student, maar volgens verklaringen van Student en Major Otto-Harald Mors kwam Skorzeny pas later bij de operatieplanning. Major Otto-Harald Mors zou de algehele leiding krijgen over de operatie en samen met luitenant Von Berlepsch werden de plannen uitgewerkt. Tijdens een bespreking tussen Mors en Student verscheen Skorzeny opeens met het verzoek om deel te nemen aan de operatie. Dit werd goedgekeurd, mits hij in een zweefvliegtuig zou meegaan en zich niet zou bemoeien met de verdere operatie. Het werd zelf door Student op papier gezet om misverstanden te voorkomen. Dat Skorzeny vervolgens alle eer naar zichzelf trok stak Major Mors, zeker toen hij op de berg opeens Soleti tegenkwam, waarvan hij dus niets wist. Hoe de rolverdeling ook achteraf geweest is, Skorzeny werd de held van de dag.

Veel van de ingezette manschappen werden onderscheiden voor hun inzet, waaronder Major Otto-Harald Mors, die het Deutschen Kreuzes in Gold, mocht ontvangen. Op 3 oktober 1943 werd Skorzeny tijdens een grote manifestatie in het Sportpalast van Berlijn in het zonnetje gezet. In dit zelfde Sportpalast had de Reichspropagandaminister Joseph Goebbels op 18 februari 1943 zijn beruchte oproep gedaan; 'Wollt ihr den totalen Krieg?'

Enkele dagen na zijn bevrijding werd Mussolini naar Hitler gebracht. De aangeslagen 'Il Duce' had zijn vuur van weleer verloren. Maar de bezielende woorden van Hitler gaven hem nieuwe hoop, hij zou terugkeren naar Italië, en zijn populariteit gebruiken om een nieuw regime te vormen, Repubblica Sociale Italiana (RSI). Mussolini vestigde zich in Gargnano aan het Gardameer in Lombardije. Maar al snel bleek dat hij niets meer dan een 'trekpop' voor Duitsland was zonder enige macht. De helft van Italië was bevrijd en op 13 oktober 1943 had Italië de oorlog verklaard aan Duitsland. In deze chaos was er voor Mussolini geen eer te behalen en Duitsland dicteerde zijn zaken. Om Hitler tegemoet te komen werkte Mussolini mee aan de executie van fascistische leiders die Italië verraden hadden, waaronder zijn eigen schoonzoon, de Minister van Buitenlandse zaken, Galeazzo Ciano.

Op 27 april 1945, toen de Amerikanen bijna op de stoep stonden, werden Mussolini en zijn maitresse Clara Petacci op de vlucht naar Zwitserland herkend en gearresteerd. De volgende dag werden Mussolini en Petacci doodgeschoten en overgebracht naar Milaan. Nadat de lichamen geschopt en geslagen zijn werden deze bij de enkels opgehangen aan het dak van een Esso tankstation, samen met drie andere doodgeschoten fascisten. Nadat de voormalige leider in eerste instantie in een onbekend graf was begraven, werd hij toch weer opgegraven in 1946 en werd na veel politiek getouwtrek in 1947 bijgezet in een crypte in Predappio, Mussolini zijn geboorteplaats.

Maar Skorzeny was niet van plan nu op zijn lauweren te rusten. Hij had van Hitler toestemming gekregen een speciaal bataljon samen te stellen, welke Jodl uit de Brandenburg Division liet overplaatsen. Ook nieuwe opdrachten kwamen binnen, waaronder het gevangen nemen van Maarschalk Petain in Frankrijk, mocht deze sympathie krijgen voor de Geallieerden. Ook een aanslag op Maarschalk Josip Broz Tito in Joegoslavië stond op de agenda. Maar beide zaken werden niet verder uitgevoerd door Skorzeny. Wel werd door een Duitse legerkorpscommandant, die niets van Skorzeny moest hebben, getracht Tito te pakken te krijgen, door met een luchtlanding (zoals op de Gran Sasso) nabij het hoofdkwartier te landen. Maar het werd een eenzijdige afslachting tegen de paratroepers, en Tito was al reeds ontkomen. Ook circuleren er geruchten om op de 'grote drie', Churchill, Rooseveld en Stalin, een aanslag te plegen, welke in Theheran uitgevoerd moest worden. Skorzeny heeft deze 'operatie Long Jump' altijd genoemd als een door de Sovjets verzinsel bedacht. Ook zouden er plannen gemaakt zijn om bruggen in Zwitserland op te blazen, mochten de Geallieerden via dit neutrale land proberen Duitsland binnen te vallen. Het is vrij onduidelijk wat Skorzeny tussen september 1943 en september 1944 wel aan geheime missies heeft uitgevoerd, het lijkt mij niet in de aard te zitten van Skorzeny om niet één of andere missie succesvol uit te voeren in een jaar tijd.

Na de mislukte aanslag op Hitler, op 20 juli 1944, in de ‘Wolfschanze’, het hoofdkwartier van de führer in Oost-Pruisen, nu Polen, zou Skorzeny betrokken zijn geweest bij het opsporen van Duitse officieren die achter het complot stonden Hitler uit de weg te ruimen. De Ierse journalist Kim Bielenberg beweerd dat zijn grootvader, Fritz-Dietlof Graf von der Schulenburg verhoord en gemarteld zou zijn door Skorzeny en zijn mannen. Von der Schulenburg en Henning von Tresckow vonden dat Duitsland onder Hitler zijn ondergang tegemoet ging en dat moest voorkomen worden en Europa moest zich in onafhankelijke staten samenvoegen, niet als één Rijk. Om de staatsgreep uit te voeren moest Hitler omgebracht worden. Hiervoor namen ze contact op met Claus Schenk Graf von Stauffenberg die zich bij hen aansloot. Na de mislukte aanslag werd Von Stauffenberg opgepakt en op 21 juli 1944 geëxecuteerd. Von der Schulenburg werd op de avond van de aanslag ook opgepakt, maar niet gelijk geëxecuteerd. Volgens de journalist Bielenberg was Skorzeny met een SS eenheid naar Berlijn verwittigd. In het Bendlerblock in Berlijn waar de gevangen genomen complot officieren werden vastgehouden, zou Skorzeny bij hen de medailles en eretekenen van het uniform hebben gerukt en deze in een helm hebben gesmeten. Na de nodige vernederingen en klappen opgelopen te hebben, moesten de gevangenen naar de speech luisteren van de man die de aanslag overleefd had, Adolf Hitler. Von der Schulenburg en andere gevangenen, waaronder Erich Fellgiebel, Georg Hansen, Alfred Kranzfelderen en Berthold Schenk von Stauffenberg werden op 10 augustus 1944 eerst voor een volksgerichtshof geleid en ter dood veroordeeld en opgehangen in de gevangenis van Plötzensee in Berlijn.

Als Hongarije zich niet langer wil laten sturen door Duitsland en nauwere banden aanhaalt met de Geallieerden, en met name de Russen, wordt in september 1944 Unternehmen 'Micky Mouse' opgezet. Het was de bedoeling dat Skorzeny de zoon van de Hongaarse regent Admiraal Miklós Horthy Sr. zou ontvoeren en vervolgens een Duitse coup leiden om Hongarije langer in de oorlog te houden aan Duitse zijde.

Deze maal zou het niet zonder slag of stoot gaan, zoals bij Mussolini. Op zondag 15 oktober, begon Operatie ‘Micky Mouse’, en parkeerde Mr. Wolf (Skorzeny) bij een huis in Boedapest aan de Donau, waar op de 2de verdieping Miklós Horthy Jr. een ontmoeting zou hebben met Joegoslaven uit het kamp van Tito, om een aankomende overstap naar de Russen te bespreken. In de buurt stond een vrachtwagen met daarin de beveiliging voor Horthy. Toen twee medewerkers van Skorzeny ‘achteloos’ naar het huis liepen, kwamen de Hongaarse soldaten in de vrachtwagen in actie. Het vuur werd geopend, en één van Skorzeny’s mannen werd geraakt. Meer soldaten verschenen, maar het leek op een ongelijke strijd uit te draaien, Skorzeny en zijn mannen bij het huis hadden alleen pistolen. Maar Skorzeny blies op een fluit, en zoals afgesproken kwam Hauptmann Von Fölkersam met de versterking aangerend. Hierop kozen de Hongaren het hazenpad. Skorzeny rende naar de verdieping waar reeds Duitsers het pistool hadden gericht op Miklós Horthy Jr. Ondanks zijn schelden en schreeuwen, werd hij vastgegrepen, en in een vloerkleed gerold en afgevoerd naar beneden. Ook Miklós zijn metgezel Bornemizza werd in een kleed gerold en naar beneden gedragen. Terwijl de ontvoerders richting het vliegveld reden, ging Skorzeny naar zijn hotel en wachtte daar af hoe de reactie zou zijn op de ontvoering. Maar in eerste instantie ontplofte de vader van Miklós, en gaf aan dat hij met de Russen ging onderhandelen. SS General Bach-Zelewski wilde de residentie van Horthy, de Burgberg, in puin schieten. Maar Skorzeny wist de generaal te overtuigen dat als dat zou gebeuren Hongarije zeker de kant van Rusland zou kiezen. Dus werd gekozen voor een omsingeling door de 22. Panzer Division.

In de nacht van 15 op 16 oktober liet Skorzeny zijn troepen oprukken naar de Burgberg, waarmee Operatie ‘Panzerfaust’ was begonnen. Hongaarse bewakers groeten keurig de Duitse bezetters in het voorbijgaan. Zware tanks, de Köningtiger II's, rolden steeds dichter op de Burgberg aan, en Skorzeny vreesde voor landmijnen, maar die waren reeds opgeruimd. Gezeten in een Kubelwagen arriveerde Skorzeny bij een wegversperring. Zijn chauffeur stopte aan de kant van de weg, en een Königstiger denderde hen voorbij en verpletterde de versperring. Vastberaden rende Skorzeny, gevolgd door Von Fölkersam en zijn manschappen het gebouw binnen. Buiten waren schoten te horen, hier en daar werd klaarblijk toch wat verzet gebonden. Maar, met wederom overrompeldende overtuiging door de commando's gaven de Hongaren het verzet snel op. Skorzeny sprak de Hongaarse officieren kort daarna toe, en met zijn Weense accent, en zijn belofte hen met alle respect te behandelen, won hij het vertrouwen van de Hongaren. De schotenwisseling had 24 levens geëist, waaronder vier aan Duitse zijde.

Horty kreeg te horen dat zijn zoon gedood zou worden als hij niet uit eigen beweging aftrad. Deze besloot toch voor zijn zoon te kiezen. Hierop werd zijn post overgenomen door graaf Szalasi, die geheel op de hand van de Duitsers was. Horthy Senior werd op 17 oktober door Skorzeny naar Beieren gebracht waar hij tot het einde van de oorlog in redelijke luxe in ballingschap doorbracht. Op 29 april 1945 werd de oude Miklós bevrijd om vervolgens te worden 'gearresteerd' (zodat de Russen hem niet konden oppakken) om als getuige op te treden in Neurenberg tegen Duitse Nazi's.
Miklós Horthy Jr. was na zijn ruwe ontvoering overgebracht naar het concentratiekamp Dachau. Tegen het einde van de oorlog werd hij met andere prominenten vanuit Dachau overgebracht naar Zuid-Tirol waar hij bevrijd zou worden op 5 mei 1945 door de Fifth U.S. Army toen onderdelen van de 42nd Infantry Division en de 45th Infantry Division de regio binnentrokken. Vader en zoon werden in Neurenberg herenigd, en zouden samen in balingschap gaan in Portugal.

Vanaf april 1944 tot juli 1944 waren er 438.000 Hongaarse Joden afgevoerd naar de concentratiekampen en gaskamers. Maar onder internationale druk werd de deportatie stop gezet door de regering onder Horthy. Na de coup in oktober 1944, met de fascistische Pijl-Kruis Partij (Hongaars: Nyilaskeresztes Párt) en graaf Szalasi aan de macht, werd bijna direct weer begonnen met de deportaties van enkele tienduizenden Joden waarvan velen werden vermoord.

GA TERUG

---