GEORGE S. PATTON
'Old Blood and Guts' (4)

'We want to get the hell over there, the quicker we clean up this Goddamned mess, the quicker we can take a little jaunt against the purple pissing Japs and clean out their nest, too. Before the Goddamned Marines get all of the credit.'

George S. Patton, June 5, 1944

Begin maart 1945 zaten 150.000 Duitsers van het Zevende Leger klem ten zuiden van de Moezel, tussen Patton zijn Third Army in het noorden en het Amerikaanse Seventh Army dat vanaf Saarbrücken oprukte. Patton zijn 4th Armored Division stak de Moezel bij Koblenz over en deed een heftige aanval op de achterhoede van het Zevende Duitse Leger. De 5de en 90ste Infanterie van het XIIde Legerkorps volgde in het spoor van de 4de Pantser Divisie. In het westen brak het XXste Legerkorps door de Siegfriedlinie en maakte contact met het XIIde nabij de Hunsrück waarbij resten van 10 Duitse divisies werden ingeloten in een pocket die vanuit het zuiden versterkt werd door het Amerikaanse Zevende Leger. Het Derde Leger rukte van Koblenz tot voorbij Mainz zuidwaarts. Onderweg werden zo'n 37.000 dode Duitse soldaten geteld, en 82.000 gevangen genomen. De verliezen voor het Derde Leger bedroeg tijdens deze campagne 1043 man. (Een rare bijkomstigheid was het vervangen door SHAEF, van Gaffey als commandant van de 4de Pantserdivisie, voor brigade-generaal Hoge, de man die de Ludendorff brug bij Remagen intact pakte op 7 maart. Als reden voor de vervanging van Gaffey, werd ‘zijn traagheid’ gegeven.)

Veldmaarschalk Montgomery zou binnenkort de Rijn oversteken. Deze lang voorbereide en sensationele oversteek zou op 24 maart 1945 plaatsvinden. Er was een strijdmacht van 100.000 man, steun van artillerie, luchtlandingen en bombardementsvluchten. Deze grote strijdmacht was ‘het’ grote moment voor Monty waarmee hij veel van zijn gemaakte fouten zou doen vergeten. Was bij Remagen al een bruggenhoofd gevormd door het Eerste Leger, Montgomery zijn 21 Legergroep was nu aan de beurt. Niets of niemand zou hem daarvan kunnen of durven weerhouden. Maar er was een generaal, een Amerikaan met een eigen idee daarover, die ook aan de Rijn stond. Nu kon hij Montgomery eens laten zien dat een snelle aanval zonder lange voorbereiding ook van beslissend belang kon zijn. Patton gaf opdracht om op 22 maart onder bevel van generaal Irwin met de 5de Infanterie Divisie in stormboten de Rijn over te steken. Om 22.30 uur staken de boten van wal nabij Oppenheim. Ten noorden van de oversteek werden SS troepen bezig gehouden door aanhoudend artillerievuur. Bij dageraad waren zes bataljons van het 5de overgezet en hadden een klein bruggenhoofd gevormd aan de oostelijke oever van de Rijn. Zes uur na de start was de divisie aan de overzijde en was al begonnen met het aanleggen van pontonbruggen.

Infanterie van Patton zijn Third Army gaan de Rijn over

In de vroege ochtend van de 23ste maart belde Patton Bradley. Deze schrok zich een hoedje toen de mededeling tot hem doordrong; ‘Brad, don’t tell anyone,… but I’m over.’ De geheimhouding was eerder om de Duitsers geen lucht te geven, want het was een linke landing die nog alle kanten op kon. Maar enkele uren later maakte luitenant-kolonel Richard Stillman tijdens de stafvergadering van de 12 Legergroep bekend dat Patton op 22 maart de Rijn was overgestoken, waarbij hij grijnzend vertelde dat dit zonder enige steun was gebeurd (verwijzende naar de over de top voorbereiding van de 12de Legergroep onder Montgomery. Maar de Duitsers waren niet van plan simpel Patton binnen te laten. 150 Duitse vliegtuigen, waaronder de laatste nieuwe jachtbommenwerpers, aangedreven door straalmotoren, vielen het bruggenhoofd aan. Tijdens deze luchtaanvallen werden door het luchtafweer van het Derde Leger 33 vliegtuigen neergehaald.


Patton voegt extra 'water' toe aan de Rijn

Patton belde weer met Bradley en verzocht het wereldkundig te maken dat het Derde Leger reeds aan de overkant van de Rijn stond, eerder dan Montgomery. Dit was een zware tegenvaller voor Montgomery. Churchill had met ‘vooruitziende blik’ reeds een overwinningsspeech met felicitaties geschreven voor de ‘ eerste oversteek van de Rijn’ en opgenomen voor de BBC radio. Door een fout werd deze toch uitgezonden, terwijl Patton zijn Derde Leger al zesendertig uur aan de overzijde was. Uit minachting voor de Rijn en Monty zijn overdreven ‘gedoe’ urineerde Patton tijdens zijn oversteek in de rivier.

Saving Lt.Col. Waters?

Met een snelheid van 50 km per dag rukte het Derde en Eerste Leger door het oosten en zuiden van Duitsland. Patton was nu de machtigste man van het Amerikaanse leger met een half miljoen soldaten onder zijn leiding. Eisenhower prees Patton openlijk, maar de oorlog liep ten einde en Patton zou weldra ontheven worden van het commando over zijn geliefde Derde Leger. Patton kon geen kwaad meer doen,… zo leek het. In de laatste dagen van maart begon een avontuur, dat de naam ‘Hammelburg-affaire’ zou krijgen,... een actie met een staartje. Op 26 maart gaf Patton een gevechtsgroep van de 4de Pantserdivisie de opdracht om door de linies te breken nabij Schweinheim en een aanval uit te voeren op het krijgsgevangenenkamp, OFLAG XIII-B met Amerikaanse militairen, bij Hammelburg. Toeval of niet, maar in dit kamp werd Patton zijn schoonzoon Lt.Col. John K. Waters gevangen gehouden, die door de Duitsers in Tunesië gepakt was. De gevechtsgroep van 300 man baande zich vechtende een weg over 100 kilometer. Captain Abraham Baum, die de formatie leidde, verloor veel manschappen en voertuigen, maar zette door en bevrijdde het kamp. Maar er waren zoveel voertuigen verloren gegaan dat hij slecht enkele mannen mee terug kon nemen. Schoonzoon van Patton, Lt.Col. Waters, was door een Duitse wachtpost tijdens de ontsnapping uit het kamp neergeschoten, en gewond geraakt in de rug, en moest ook achterblijven. Ondertussen was de terugweg afgesneden door Duitse troepen en moest Baum in de verdediging. Alle pogingen uit te breken naar de eigen linie liepen op niets uit en zo werden de laatste overgeblevenen van de gevechtsgroep, waaronder een gewonde Baum, gevangen genomen. Het zou tot 9 april duren voor het Derde Leger alsnog doordrong tot het kamp en het deze maal echt bevrijdde. Hier troffen ze Capt. Baum en Lt.Col. Waters aan.

George S. Patton bezoekt zijn zijn schoonzoon, luitenant-kolonel John Waters
in het hospitaal nadat deze bevrijd was (voor de tweede keer)

De eerste operatie, om het krijgsgevangenenkamp bij Hammelburg te bevrijden, was mislukt en Patton persoonlijk probeerde de zaak in de doofpot te stoppen. Journalisten vroegen naar de opdrachtgever en wat de noodzaak van de operatie was geweest. Patton gaf toe dat hij de opdracht had gegeven, maar meer uit tactische overweging om de Duitsers op een dwaalspoor te brengen. Toen een journalist opmerkte dat toevalligerwijze zijn schoonzoon, luitenant-kolonel John Waters, in dat krijgsgevangenkamp zat beweerde Patton dat hij dat pas had gehoord negen dagen na de operatie. Daarna werd er (voorlopig) geen aandacht meer aan het ‘voorval’ besteed. Want er werd nog een ander gevangenen kamp bevrijd, één van ongekende gruwelen,...

9 april 1945, OFLAG XIII-B bij Hammelburg wordt echt bevrijd

Op 4 april werd door de 4th Armored Division en de 89th Infantry Division het concentratiekamp Ohrdruf, ten zuiden van Gotha, ontdekt. Het was het eerste door de Amerikanen bevrijde concentratiekamp. De gruwelen waren van dien orde dat Eisenhower, Bradley en Patton op 12 april er een bezoek brachten. Eisenhower was dusdanig geschokt, dat hij direct rapport uitbracht aan de Joint Chiefs of Staff, generaal George Marshall in Washington. Hij schreef onder andere:
... In one room, where they were piled up twenty or thirty naked men, killed by starvation, George Patton would not even enter. He said that he would get sick if he did so. I made the visit deliberately, in order to be in a position to give first-hand evidence of these things if ever, in the future, there develops a tendency to charge these allegations merely to 'propaganda.'
Toen had Eisenhower al in de gaten, dat als dit verkeerd wordt gebracht tijdens een rechtzaak, dat het afgedaan zou kunnen worden als propaganda.

12 april 1945, Patton, Bradley en Eisenhower bezoeken Ohrdruf,
waar ze een voorbeeld van martelen krijgen te zien krijgen

Patton gaf later als verklaring: "one of the most appalling sights that I have ever seen." Tevens beschreef hij het later in zijn dagboek:
In een schuur was een stapel van ongeveer 40 volledig naakte menselijke lichamen in de laatste fase van vermagering. Deze lichamen waren licht besprenkeld met kalk, niet om ze te vernietigen, maar om de stank te verwijderen. Als de loods vol was, ik vermoed ongeveer 200, werden de lichamen naar een kuil gebracht, een kilometer van het kamp waar ze begraven werden. De gevangenen beweerden dat 3000 mannen, die ofwel in hun hoofd waren geschoten of die waren gestorven van de honger, sinds 1 januari zo begraven waren. Toen we met onze troepen naderden, dachten de Duitsers dat het beter was om het bewijs van hun misdaad te verwijderen. Daarom lieten ze enkele van de slaven de lichamen opgraven en plaatsten ze op een gigantische bakplaat bestaande uit 60 centimeter wijde spoorwegrails geplaatst op bakstenen fundamenten. Ze overgoten de lichamen met pek en bouwden toen een vuur van hout en kolen onder hen. Ze waren niet erg succesvol in hun operaties omdat er een stapel menselijke botten, schedels, verkoolde torso's op of onder de bakplaat lagen waaruit bleek dat er honderden waren.

Ook brachten ze een bezoek aan de massa verbrandingsplaats

Twee dagen na het bezoek aan het kamp van Ohrdruf, op 14 april 1945, mocht Patton een vierde ster ontvangen. Twee dagen later, op 16 april, 1945, kreeg het Derde Leger opdracht halt te houden en te hergroeperen en in zuidwestelijke richting af te zakken en de restanten van Hitler zijn leger naar Oostenrijk op te jagen. Op 4 mei vocht de 2de Pantserdivisie om het bezit van Linz. Diezelfde dag belde Bradley met Patton en vroeg wanneer hij Tsjecho-Slowakije kon binnenvallen om daar de Duitse bezetter te verdrijven. Patton deelde mee dat hij ‘morgenochtend’ het gevecht aan kon gaan. Hij had hiervoor de beschikking over 540.000 man, waaronder de ongeoefende 16de Pantserdivisie en vier toegevoegde divisies van het Vde Legerkorps.

Vier-sterren generaal George S. Patton

Op 5 mei om 08.00 uur trok het XIIde Legerkorps Tsjecho-Slowakije binnen. Patton kreeg toestemming om Praag te pakken, maar mocht beslist niet in conflict komen met de Russen die uit het oosten oprukten. Op 6 mei kreeg Patton te horen dat Tsjechische patriotten de laatste Duitsers uit Praag bezig waren te verdrijven en dat ze de stad over wilden geven aan de Amerikanen. Patton besloot zich stil te houden (en vooral onbereikbaar) zodat er geen tegenorders roet in het eten zouden gooien. Maar Eisenhower drong er bij Bradley op aan dat er een internationaal conflict dreigde als Patton Praag zou opeisen, de stoplijn was Pilsen/Budweis/Karlsbad. Op 8 mei werd de stoplijn bereikt en dat werd de finale stopstreep voor het Derde Leger. De volgende dag, 9 mei, 1945 kreeg Patton de bevestiging dat de 'Definitieve Duitse overgave' was vastgesteld op deze dag om 00.01 uur.

De 'stopstreep' in Tsjecho-Slowakije voor Patton zijn troepen
en waar de laatste Duiters zich aan hen overgeven

Eindelijk leek er rust te komen in het jachtige leven van George Patton. Maar toen hij lucht kreeg dat een censor van de SHAEF zijn mond voorbij had gepraat over de Hammelburg-affaire en de man daarop ontsloeg, kreeg hij persoonlijk met Eisenhower te maken die hem ongezouten de waarheid vertelde. Patton had zich buitensporige privileges aangemeten, dit door zijn ‘plaats’ (lees; 'levende legende') in de recente geschiedenis. De vriendschap van een kwart eeuw brokkelde snel af. Patton was voorbestemd om de strijd voort te zetten in de Stille Oceaan op persoonlijke opdracht van president Roosevelt. Maar deze was overleden en die deal ging niet door. Eisenhower benoemde Patton tot militair gouverneur van de Duitse staat Beieren. Deze formele positie was niets voor een vechtjas als Patton.

Patton lacht ha(r)telijk met Zjoekov mee

Zijn haat tegen ‘het rode gevaar’, de Russen, stak Patton niet onder stoelen en banken. Een typerend voorval was tijdens een ontmoeting met de grote Russische maarschalk Zjoekov, de veroveraar van Berlijn, in september tijdens een parade in deze stad. Terwijl enorme Russische tanks voorbij denderden kon Zjoekov het niet nalaten de potentie van deze wapens te noemen,... 'het kanon van zo'n tank kon een granaat over een afstand van elf kilometer schieten'. Waarop Patton terugketste; ’Oja? Wel mijn beste maarschalk, laat ik u dit zeggen, als een van mijn artilleristen op u mensen zou gaan schieten binnen de 700 meter, dan zou ik hem voor de krijgsraad slepen wegens lafheid!’ Eisenhower geloofde nog in een soort van vriendschap tussen de Russen en de westelijke Geallieerden (ondanks Churchill zijn beweringen van het tegendeel), en nu vreesde Eisenhower dat de relatie tussen hem de Russen gesaboteerd zou worden. Bijkomend nadeel in de ogen van Eisenhower was de ‘vriendschap’ die Patton met de verslagen Duitsers onderhield. Om hun dankbaarheid te tonen prezen ze Patton dat deze hen bevrijd hield van de ‘Russische horden’. Patton liet veel oud Nazi’s, werkzaam in overheidsgebouwen, op hun plek zitten tegen de orders van Washington in. Patton redeneerde, waarschijnlijk terecht, dat de zittende Nazi's precies wisten waar alles was te vinden in de documenten van archieven van overheidsinstellingen. Het werkte een stuk efficiënter dan nieuwe mensen op dat soort posten te plaatsen die het wiel opnieuw zouden moeten uitvinden.

George S. Patton even terug bij zijn gezin in 1945
George S. Patton III, Patton, Jr., Beatrice, Ruth Ellen en Beatrice Smith Patton
(zijn echtgenote Beatrice lijkt verre van gelukkig)

Op 22 september, 1945 duwde Patton zijn eigen nek door de strop. Tijden een bijeenkomst met journalisten liet hij onomwonden weten niet in de-Nazificatie te geloven en dat militair gouvernement meer succes, voor dat moment, zou hebben. Hiermee viel hij rechtstreeks zijn baas, Eisenhower af. Ook de opmerking van een journalist dat Patton dan ook wel van mening zou zijn dat de Nazi’s, net als de Democraten en Republikeinen in de VS, op de zelfde manier bij hun partijen zouden zijn gekomen. Patton liep in deze val door volmondig in te stemmen met deze opmerking. De volgende dag kopten de laatste opmerking van Patton alle kranten in Amerika. Op 24 september kreeg Patton opdracht alles te herroepen tijdens een haastig belegde persbijeenkomst. Maar ook deze keer wist hij de verkeerde woorden te vinden en herhaalde hij min of meer zijn eerdere uitspraken. Op 28 september ontnam Eisenhower Patton zijn Derde Leger. Hij kreeg een ‘papieren leger’, het Vijftiende. Deze had als taak om de geschiedenis te schrijven waarin in onder ander Patton zelf een grote en nadrukkelijke rol had gespeeld.

George S. Patton tijdens een parade op 9 juni 1945, in Los Angeles, Californië

Toen de Fransen hoorden van het op een zijspoor zetten van Patton door Eisenhower, werd Patton in Parijs uitgenodigd door generaal Henri Giraud. Tijdens een diner ter ere van Patton werd deze gedecoreerd door De Gaulle zelf, die hem in een speech vergeleek met Napolion,... Ook de Duitse opositie tijdens en na de oorlog hadden Patton hoog zitten. Hitler noemde Patton dan wel 'Dieser verrückte Cowboygeneral', maar Veldmaarschalk Rommel, het grote voorbeeld van Patton, zei over hem; 'De meest verbazingwekkende prestatie in mobiele oorlogsvoering.' Veldmaarschalk Gerd von Rundstedt was kort over Patton, tegenover de Amerikanen verklaarde hij, 'He is your best.' Patton zijn misschien wel grootste rivaal tijdens de gevechten in Europa, Veldmaarschalk Sir Bernard Montgomery, en waar Patton zeer laagdunkend over sprak en hem met liefde de zee had ingejaagd, daar oordeelde Montgomery anders over Patton, - Monty bewonderde Patton's vermogen om troepen in het veld te sturen, maar niet direct zijn strategische oordeel -.

Het slotakkoord,...

Ondanks dat Patton op een zijspoor was gezet, toerde hij als een held door Europa. Tijdens deze gelegenheden werd Patton soms uitgenodigd om zijn favoriete hobby, de jacht te beoefenen. Op 9 december, 1945 was Patton onderweg naar de bossen van Speyer. Aan de noordkant van Mannheim stuurde chauffeur soldaat Horace Woodring de Cadillac 75 Fleetwood Model 7533 door het rangeergebied.

De zwaar beschadigde Cadillac waarin Patton levensgevaarlijk gewond raakte

Patton wees zijn metgezel, Generaal Majoor Hobart 'Hap' R. Gay op de enorme ravage die er nog lag die herinnerde aan de oorlog. Chauffeur Woodring keek ook in de aangeduide richting. Omdat hij afgeleid was, zag Woodring een vrachtwagen te laat en reed er tegenaan. De klap was niet groot en Gay en Woodring waren dan ook niet gewond. Patton leek niet meer dan een kleine hoofdwond te hebben, maar gaf aan dat hij vermoedde verlamd te zijn. Hij moest aan Gay vragen zijn vingers te bewegen. Het vermoeden werd bewaarheid, Patton had een gebroken nek en was verlamd.

Wereldwijd was het voorpagina nieuws,...

Hij vocht nog enkele dagen voor zijn leven, maar op 21 december 1945 blies George S. Patton zijn laatste adem uit, hij werd 60 jaar. Patton werd begraven op de Amerikaanse begraafplaats in Hamm in Luxemburg. Lag hij eerst tussen andere Amerikaanse soldaten, nu heeft hij zijn eigen hoekje. Een terecht eerbetoon aan een opmerkelijke leider uit de Amerikaanse krijgsgeschiedenis. Eisenhower schreef over het heengaan van Patton: 'He was one of those men born to be a soldier, an ideal combat leader,... It is no exaggeration to say that Patton's name struck terror at the hearts of the enemy.'

Het graf van George S. Patton in Hamm, Luxemburg

Hoe liep het af met 'the second in command', zoals Patton zijn geliefde hond Willie, noemde? Volgens Bill Mauldin, de cartoonist die Patton had ontmoet en die zijn hond bij zich had, leken de twee uiterlijk erg op elkaar, alleen de sterren en lintjes ontbraken, maar het waren de vier gemeenste ogen die hem ooit hadden aangekeken,... Willie, genoemd naar een jongetje dat Patton ooit op een barbeque tijdens de depressie had ontmoet (en niet naar Willem de Veroveraar, zoals in de film 'Patton' wordt beweerd), had zijn eigen 'dog-tags' en liep vaak voor Patton uit, wat een alarm signaal betekende voor soldaten om vast op te springen. Na de dood van zijn baas, werd Willie naar de familie in Amerika gezonden, waar het dier in 1955 overleed.

Willie houdt de wacht bij de persoonlijke zaken van de overleden Patton
die gereed zijn voor verzending naar Amerika,...

Statistieken 1944/45 van het Derde Leger

De cijfers van het Derde Leger logen er niet om. Patton zijn leger bevrijde 12.000 dorpen en steden, waarvan 27 een bevolking hadden van 50.000 of meer. Het Derde Leger maakte 765,483 krijgsgevangenen gedurende de veldtocht, 515,205 Duitsers gaven zich in de laatste week van de oorlog over aan Patton (totaal; 1.280,688). 144.500 vijandelijke troepen kwamen om door inzet van het Derde Leger, en 386.200 raakten gewond. De totale verliezen aan Duitse kant, inclusief de gevangenen, kwamen daardoor op 1.811,388 door toedoen van het Derde Leger. In vergelijking; Patton zijn Derde Leger leed een verlies van 139,646 manschappen, waarvan 16.596 gedood, 96.241 gewond en 26.809 vermist tijdens acties. Wat inhoudt dat er 13 Amerikaanse soldaten omkwamen tegen 100 Duitse soldaten.

'There is one great thing that you men will all be able to say after this war is over and you are home once again. You may be thankful that twenty years from now when you are sitting by the fireplace with your grandson on your knee and he asks you what you did in the great World War II, you WON'T have to cough, shift him to the other knee and say, "Well, your Granddaddy shoveled shit in Louisiana." No, Sir, you can look him straight in the eye and say, "Son, your Granddaddy rode with the Great Third Army and a Son-of-a-Goddamned-Bitch named Georgie Patton.'

George S. Patton, June 5, 1944

Hoe leeft Patton in de herinnering voort,..?
KLIK HIERONDER