Zondagochtend, 7 december 1941; rond 07.30 uur kwam Lieutenant Commander Mitsuo Fuchida er achter dat de
aanval geheel onopgemerkt was door de Amerikanen.
Hij schoof het dak van zijn cockpit iets open, en schoot een lichtkogel af, ten teken dat
de torpedobommenwerpers, zoals gepland als eerste zouden aanvallen. Maar toen Fuchida merkte dat de jagers
escorte niet reageerde, schoot hij nog een lichtkogel af. Twee lichtkogels betekende dat de verrassing er
af was, en nu schoven de duikbommenwerpers naar voren. Fuchida beet op zijn tanden, door deze stomme fout.
Maar achteraf maakte het geen verschil, het bleef toch een verrassingsaanval.
'Tora! Tora! Tora!'; Lt. Commander Mitsuo
Fuchida (een rol van Takahiro Tamura)
- DE AANVAL OP PEARL HARBOR -
Lt. Commander Fuchida zag Ford Island centraal in het
glinsterende water van Pearl Harbor. Eromheen kon hij de
slagschepen waarnemen. De verrassingsaanval was compleet.
Fuchida gaf om 07.41 uur de opdracht aan zijn radioman, aan
boord van zijn Kate, de boodschap uit te zenden naar de
wachtende vloot,… ‘Tora, Tora, Tora’,… *
*De betekenis van de code 'Tora! Tora! Tora!' zou driemaal het Japanse woord voor ‘Tijger’ zijn.
Formeel klopt dit, maar de letters 'To' en 'Ra' zijn samengevoegd uit de eerste twee letters van
de woorden ’TOtsugeki’ en ’RAigeki’, welke staan voor 'bliksem aanval'.
Ford Island met er omheen de doelwitten eerste aanvalsgolf:
1. USS California, 2. USS Maryland/USS Oklahoma, 3. USS Tennssee/USS West Virginia
4. USS Arizona/USS Vestal, 5. USS Nevada, 6. USS Detroit, 7. USS Raleigh
8. USS Utah, 9 USS Tangier, 10. USS Oglala/USS Helena, 11. USS Pennsylvania
(samen met USS Downes en USS Cassin in dok), 12. USS Shaw. A. USS Neosho
Witte lijnen: torpedo bommenwerpers, gele lijnen: I-16tou
Captain Logan Carlisle Ramsey kreeg rond 07.30 uur een
telefoontje dat een BPY Catalina een onderzeeboot tot zinken
zou hebben gebracht bij de havenmond van Pearl Harbor. Hij
vroeg om een bevestiging, want het zou best een verwarring
kunnen zijn, omdat er ergens een oefening gaande zou kunnen
zijn. Terwijl hij stond te wachten in het Commando centrum,
samen met een andere officier, zag hij door een raam een
vliegtuig een duik op Ford Island maken. Denkende dat een
jonge vlieger even stoer een zogenaamde 'flathatter' (een
duikvlucht) maakte, probeerden de beide officieren naar het
nummer op het vliegtuig te kijken, om hem aan te geven voor
het breken van de veiligheidsprocedures. Maar het was niet te
zien, en toen even later de bom ontplofte die het vliegtuig
had afgeworpen, merkte Ramsey op; 'Nevermind, it's a Jap'
('laat maar, het is een Jap'). Hierop rende Ramsey de hal door
naar de radiokamer om een boodschap uit te zenden op alle
frequenties; 'Air Raid on Pearl Harbor. This is no drill'
('luchtaanval op Pearl Harbor. Dit is geen oefening').
De boodschap welke Captain Ramsey
deed uitzenden,...
Bovenstaande scčne is bijna
zo nagespeeld in 'Tora! Tora! Tora!', met het enige verschil,
dat de twee officieren buiten staan, te salueren voor het
hijsen van de Amerikaanse vlag, als het Japanse vliegtuig
overvliegt en de bom laat vallen. De opmerking van Ramsey om
'zijn nummer op te nemen', ('Get that guy's number, Dick. I'll
report him voor saftey violations!'), heeft ondanks het drama
een komisch effect.
Ramsey: 'Get that guy's number,
Dick. I'll report him voor saftey violations!'
De posities van de USS
Oklahoma en de USS Maryland
Eén van de eerste doelwitten voor de Japanse vliegtuigen,
was de USS Oklahoma welke aan de bakboord zijde lag van
de USS Maryland, die afgemeerd was aan aanlegplaats F-5. Het eerste
wat de bemanning opmerkte dat er iets aan de hand was, waren
explosies om 07.50 uur op Ford Island. Om 07.52 werd de USS
Oklahoma direct achterelkaar getroffen door een
torpedo, beide aan de achterzijde. Dit was het startsein voor
de dwergonderzeeër I-16tou om de eerste torpedo te
lanceren, welke de USS West Virginia zou treffen om
07.53 uur.
De enorme waterfontein zou op een
zware torpedo kunnen duiden
Hierboven is een foto te zien die vanuit een Japans
vliegtuig is genomen, in de eerste minuten van de aanval.
Nergens zijn nog brand of rook te zien, maar wel een enorme
waterfontein. Dit zou kunnen duiden op de torpedo van de tweemans Ko-hyoteki Ko Gata dwergonderzeeër
I-16tou die enkele seconden na de eerste torpedo
inslagen van Kate torpedo bommenwerper kunnen zijn (die
waterfonteinen zijn al ingezakt). Welk schip hier getroffen
is, is niet 100% duidelijk, het lijkt de voorzijde te zijn van
de USS West Virginia. Na de treffer op de USS West
Virginia verlegde de I-16tou haar neus iets naar
bakboord, en vuurde haar tweede torpedo af, deze trof de USS
Oklahoma om 07.54 uur. Wat opvalt is dat de I-16tou
op een gevaarlijke positie lag, direct ook in het lanceer gebied
van deKate torpedo bommenwerper.
Torpedo baansporen zijn nog te
zien die naar de schepen lopen
Een opvallende foto,... duidelijk
zijn de 'plonsplekken' waar de Kate bommenwerpers
hun torpedo lieten vallen,... maar die middelste, dat is
een totaal andere 'vorm'...
In de kaders zouden de neus en de
toren van I-16tou te zien zijn
De gele lijn is de veronderstelde route van de I-16tou
Er was trouwens een wezenlijk verschil in de types
torpedo's welke gebruikt werden door de dwergonderzeeër en de
Kate bommenwerpers. De dwergonderzeeër had twee 450mm
Type 97 torpedo's aan boord van 980 kg elk, en een explosieve
lading van 350 kg. De torpedo voor de Kate, was een
450mm Type 91 met een gewicht van 835 kg met een explosieve
lading van 205 kg.
'Battleship Row' na de eerste
treffers van torpedo's, de USS Oklahoma helt al over.
Zware stookolie loopt de haven in vanuit de getroffen schepen
(KLIK op de foto voor een vergroting)
Na de derde treffer van een torpedo, de eerste twee door
Kate bommenwerpers, en één door de I-16tou,
begon de USS Oklahoma slagzij te maken. Om 07.57 uur
werd de USS Oklahoma nogmaals getroffen door twee
torpedo's. Het was de genadeklap, het schip kapseisde snel
naar bakboord. Om 08.16 uur was het omslaan compleet, en was
alleen de kiel nog boven water van het enorme slagschip.
Twintig officieren en 395 bemanningsleden werden meegesleurd
naar de dood.
De USS Maryland drijft nog,
kameraden zoeken naar overlevenden van de omgeslagen USS
Oklahoma
De USS
Maryland met rechts de omgeslagen USS
Oklahoma
(onder: let op de drijver van de Kingfisher op toren #3 van de USS
Maryland)
Omdat het schip zo snel omsloeg, zaten veel mannen
opgesloten in het schip. In de twee dagen na de aanval werd er
met man en macht gewerkt om de nog vastzittende mannen eruit te
krijgen. Door gaten in de romp te maken konden er drieëndertig mannen
op tijd gered worden.
Ensign F.C. Flahery, Ensign J.C.
England en Seaman First Class J. R. Ward
Er werden drie Medal of Honors uitgereikt aan
bemanningsleden van de USS Oklahoma. Ensign Francis C.
Flahery bleef op zijn post in een geschutstoren toen de USS
Oklahoma begon te kapseizen, om met een zaklamp
collega’s bij te schijnen die zich uit de geschutskoepel
wilden bevrijden. Flahery redde zo verschillende levens, maar
het koste wel het zijne. Ensign John Charles England werkte in
de radiokamer van de USS Oklahoma toen deze begon over
te hellen. In eerste instantie wist England weg te komen, maar
keerde vervolgens drie keer terug om collega’s naar buiten te
leiden. Bij de derde poging verdween England om nooit meer
teruggevonden te worden. Seaman First Class James Richard Ward
was net als Flahery werkzaam in een geschutstoren toen de USS
Oklahoma begon over te hellen. Ook hij gebruikte een
zaklamp om collega’s te assisteren eruit te komen. Toen het
schip helemaal kantelde raakte Ward opgesloten en kwam om het
leven.
De USS
Oklahoma wordt met kabels vanaf de kade weer rechtgetrokken
De eerste aanzet tot het bergen van de USS Oklahoma werd vastgelegd op 15 juli 1942 met de
aanstelling van een team onder leiding van Captain F.H. Whitaker. Een acht maanden durende voorbereiding
om het enorme schip weer om te draaien, leidde tot het aantrekken van de kabels vanaf 8 maart 1943.
Het draaien van de USS Oklahoma duurde tot 16 jui 1943, waarna eerst specialisten aan boord
gingen om de resten van slachtoffers te bergen. Hierna werd een dam geslagen rond het schip. Deze
werd leeggepompt zodat de eerste reparaties uitgevoerd konden worden. In november was dit gereed,
en op 28 november werd de USS Oklahoma in droogdok No.2 geplaatst.
De USS Oklahoma ligt bijna weer horizontaal
In het dok werd ze ontdaan van
haar kanonnen en machinerieën. Maar ze zou nooit meer opgebouwd worden, en na enkele maanden verplaatst
naar een ligplaats in Pearl Harbor. Op 5 december 1946 werd de USS Oklahoma verkocht aan Moore
Drydock Company in Oakland, Californië. Op 17 mei 1947, terwijl ze werd versleept naar Californië, stak
er een storm op toen de sleep zo’n 800 km van Pearl Harbor waren. De USS Oklahoma maakte snel
slagzij, en verdween niet veel later onder de golven. Hierbij werden de twee sleepboten, de Hercules
en de Monarch achteruit gesleurd. Deze wisten net op tijd hun 430 meter lange kabels te lossen,
anders waren ze wellicht meegesleurd de diepte in.
De USS Maryland vaart naar de Puget Sound Navy Yard voor reparaties
De USS Maryland, waarvan de Japanners dachten dat deze ook gezonken was, kon vrij vlot gerepareerd worden.
Op 30 december voer het slagschip de Puget Sound Navy Yard, Washington, binnen voor reparaties, direct achter de USS
Tennessee. In de volgende maanden werd de USS Maryland gemoderniseerd. Deze waren op 25
februari al afgerond. Na grondig testen, kwam de USS Maryland in juni 1942 weer in dienst, het
eerste beschadigde slagschip uit Pearl Harbor welke weer operationeel was.
Op de volgende pagina, gaat de aanval
verder,... op de USS West Virginia en de USS Tennessee
KLIK HIERONDER
|