    
Ergens in 2011 vroeg mijn buurman Dirk, die tevens touringcar chauffeur is, of ik voor
hem een week kon gidsen
in Normandië. Nu had ik dit eenmaal eerder gedaan, al was dit slechts voor één dag. Maar ik moest dit verzoek
afwijzen, want ik had geen vrije dagen meer over. Dirk, de chauffeur zou een andere oplossing gaan zoeken. Ik
stelde voor, dat Dirk zelf eerst eens ging kijken in Normandië, en als het hem beviel, dan moesten we eens
rond de tafel gaan om te kijken of we samen iets konden organiseren voor 2012.
Nou, om een lang verhaal kort te maken, Dirk kwam meer dan enthousiast terug uit Normandië. Samen met Ideetours®,
welke de overnachtingen en het vervoer zou verzorgen, zaten we al snel rond de tafel om een route te bespreken
en een tijdvak te bepalen. Er ging een advertentie op Strijdbewijs
en de rest van de bus zou via mond tot mond reclame wel vol raken. Over de jaren waren er zo vaak verzoeken
bij mij binnengekomen, of en wanneer ik eens een reis ging organiseren. Tot ver in België had men belangstelling.
Toen eenmaal bekend werd dat er een reisje georganiseerd werd, liep de bus snel vol. Ook de Vlamingen lieten
zich niet onbetuigd.
Druk met de voorbereidingen
in juni/juli 2012 in Normandië,...
Eind juni begin juli 2012 gingen we voorwerk doen in Normandië.
Er werden afspraken gemaakt bij musea, zodat die zich konden voorbereiden op een invasie uit de lage landen, er werden folders
verzameld voor de reizigers, en we keken of we een verrassing konden inbouwen met hulp van de medewerkers van
Merville Batterie. Gelukkig hadden we een doel tijdens deze ‘vakantie’, want het was veertien dagen regen,
en konden ons daarom geheel op deze nobele taak storten.
Helaas moesten ook in de periode naar het reisje toe verschillende mensen afhaken vanwege
nare ziektes en zeer. Maar de bus kwam toch nog goed vol, 47 personen, inclusief chauffeur en gids, gingen op
zondag 30 september in alle vroegte op Normandië aan.
Onderweg naar Normandië werd de film 'The Longest Day' (de Langste Dag) in de bus vertoond. We waren
ruim op tijd in Caen, en het was prachtig weer, zodat Dirk besloot om de 'meute' even een uur in Caen los te laten.
Na de incheck in hotel Otelinn in Caen, gingen we aan het diner en vervolgens naar de kamer. Het was een
lange dag geweest en de volgende dag moest iedereen er weer vroeg uit om het eerste deel van de rondreis aan te vangen.
De gids krijgt van Dirk te horen dat
zijn touringcar niet overal kan komen,...
Maandag 2 oktober.
Om half tien in de ochtend vertrok de bus bij het hotel, en Dirk draaide het gevaarte richting Benouville,
de plek waar de beroemde Pegasus Bridge staat. Onderweg gaf ik enige uitleg over het hoe en waarom Operation
Overlord juist op deze plek van start ging, hoe de Duitsers tot op het laatst niet konden geloven dat de
landingen niet bij Calais waren, etc. Bij de brug deelde ik de groep in tweeën, één deel in het museum, het
andere deel met mij naar de brug. Terwijl één deel dus de originele brug in het museum bewonderde, probeerde
ik de gehele operatie bij de huidige brug uit de doeken te doen. ‘Probeerde’, want de brugwachter besloot op
dat moment de brug omhoog te laten draaien, dus deze groep zwermde al snel naar de brug om dit fenomeen te
aanschouwen. Hierdoor ging een deel van het ingestudeerde verhaal verloren. Gelukkig kon ik de tweede groep
wel het gehele indringende verhaal vertellen. En er was grote hilariteit op het parkeerterrein bij een Duitse touringcar.
Deze vervoerde een grote groep Duitse militairen, en om de mens te laven, tevens honderden liters bier en grote
aantallen blikken met braadworsten!
De Duitsers namen het er 'toen' goed van,
en nu nog steeds,... bier en bradwurst!
En hieronder, hoe die 'arme Nederlanders' hun lunch moesten nuttigden,...
(Beide foto's; via René van Saaze)
Vervolgens naar Ranville, het hoofdkwartier van generaal ‘Windy’ Gale, en het graf van Lt. Den Brothers, de
eerste gesneuvelde officier in Normandië op 6 juni 1944. Na deze korte stop voor de lunch naar
Franceville-au-Plage. Met de buiken weer vol, vervolgens naar Merville, om de grote batterij aldaar te
bezoeken. Ik maakte de mensen al attent op een eventuele verrassing, maar vertelde nog niet wat, want
het was tot op het laatste moment onzeker of het kon doorgaan. Maar, de dame achter de kassa kon mij
geruststellen, de verrassing, het van binnen bezoeken van de C-47 Dakota op het terrein was geregeld.
De verrassing compleet,...
de C-47 Dakota kan bezocht worden!
In de Dakota gaf ik enige uitleg over de procedures, het aanvliegen van de Dakota’s over met name de
Cotentin, over ‘stand up, hook up’, en de werking van het rode en groene licht. Dit moest ook in
kleine groepjes, dus anderen bezochten onderwijl de ‘geluid en lichtshow’ in de eerste kazemat, of
gingen over het terrein. Na het bezoek aan de Dakota, sprak ik kleine groepjes toe, en met de kaarten
en foto’s trachtte ik uit te leggen wat hier gebeurd was, hoe slechts een strijdmacht van 150 man onder
leiding van Major Terence Otway hier bewerkstelligd had.
Onno Schretzmeijer nam deze 'actie-foto' in de C-47
Om de dag rustig af te sluiten, werd na het bezoek aan Merville de tocht voorgezet naar Honfleur.
Onderweg vertelde ik het één en ander over de Bocage, en de hachelijke strijd daarin. In Honfleur mochten
de reizigers het oude stadje bezichtigen, om na een anderhalf uur weer naar het hotel te gaan.
Dinsdag 3 oktober.
Vandaag vertrokken we om 09.00 uur. Eerste stop was de Grand Bunker in Ouistreham. Helaas was het
hek gesloten, maar ik kon toch het één en ander vertellen over de voertuigen achter het hek, en over
de LCM welke in Saving Private Ryan was gebruikt. Onderwijl werd de enorme vuurgeleidingsbunker van
alle kanten gefotografeerd. Rustig rijdende langs de boulevard en kust, onderwijl kakelende over
kazematten, bunkers en monumenten, gingen we op Courseulles aan. Hier, bij het Juno Beach Center,
maakten we na de koffie een wandeling door de duinen. Langs de ‘Cosy-pillbox’, waar ik uitleg gaf over
het veronderstelde verhaal dat op de borden staat aangegeven, welke ik ontkrachte aan de hand van foto’s.
Getuigen vertellen soms andere verhalen dan fotobewijzen,… Verder door het duin naar het enorme kruis van
Lotharingen en iets verder naar de Churchill AVRE tank.
De Churchill AVRE van Gray-sur-Mer
(Foto; Philip Vancampo)
In mijn enthousiasme vertelde ik dat deze tank in
het water van de tankgracht was gezakt, hoe de bemanning wist te ontsnappen, maar alsnog om het leven
kwamen door mortiergranaten. En hier maakte ik een ‘onvolkomenheidje’, ik had mijn eigen werk slecht gelezen,
want daar stond het wel correct in. Philip Vancampo ontdekte op een bord de beschrijving waarin stond dat
twee het hadden overleefd. Niet voor één gat te vangen vertelde ik het gehoor dat we er nu wel van uit
konden gaan dat de andere twee onderhand ook wel overleden waren.
Via Ver-sur-Mer, waarbij onderweg het verhaal van Stanely Hollis de revue passeerde, naar Arromanches.
Nabij het 360 Theater werd de bus geparkeerd. De meeste mensen waren wel geïnteresseerd in deze
filmvoorstelling. Een paar bleven achter om van het uitzicht te genieten. Toen de groep terug was,
werd de opbouw en de werking van de Mulberry haven uitgelegd. Tevens werd stilgestaan waarom de haven
van de Amerikanen bij Omaha Beach door de storm werd vernield, en die bij Arromanches niet (dankzij
de verankering ontwikkeld door Bennett die de Amerikanen minder belangrijk vonden).
In Arromanches ook veel jeugd die de geschiedenis
ondergaat,...
Rechtsachter praten Leo en Ina (rechts) met Koos (links)
(Foto; René van Saaze)
In Arromanches was
er ruimte om te gaan lunchen en eventueel op eigen gelegenheid het stadje te bezoeken of het museum aan te doen.
Na de middag werd een bezoek gebracht aan de Batterij van Longues-sur-Mer.
Na uitleg bij de M 262 vuurgeleidingsbunker en het bezoek in deze bunker, waarbij twee meegebrachte
zaklampjes grote diensten bewezen, geen gestruikel of hoofden stoten, trokken sommigen door het veld
naar de achterliggende kazematten met daarin de 155 mm kanonnen.
Uitleg bij de kazematten
van Batterie d'Longues-sur-Mer
Bij de kazematten uitleg over het
hoe en waarom er één uit elkaar gespat is, waarom de deflectie trapsgewijs is (tegen het binnenschuiven
van binnenkomende granaten), etc. Laatste stop van de dag was Bayeux. Hier kon men kiezen uit een
bezoek aan Bayeux zelf, met de kathedraal en de beroemde ‘Tappiserie’, of met de gids mee naar de Britse
begraafplaats en het museum. Met een groepje van zo’n 15 personen trokken we over het museum terrein en
gaf ik uitleg over de tanks rond het museum, de vlammenwerpertank Churchill Crocodile, de M10 en de
Sherman tank. Op de begraafplaats bezochten we de enige VC medaille ontvanger die hier begraven ligt,
Corporal Sidney Bates. De meesten gingen vervolgens het museum in, en een enkele besloot toch ook nog
naar de binnenstad van Bayeux te gaan. Het museum is niet naar ieders smaak, maar in mijn ogen één
van de betere musea op het gebied aangaande de strijd in Normandië. Duidelijke uitleg, niet een overdaad
aan spullen en een fraaie uitstalling van voertuigen, waaronder een Bulldozer en een Sexton 25 pounder.
Rond 18.00 uur gingen we weer op Caen aan. Dirk wilde graag over een andere route dan de snelweg. Met
de kaart op schoot reden we vervolgens over Creully (hoofdkwartier Montgomery) naar het kleine kasteel
Fontaine-Henry, voor een korte fotostop. En zo kwam deze dag met een leuke slotverrassing tot een zeer geslaagd einde.
Woensdag 3 oktober.
Mont-St-Michel,... blijven lachen in de regen,...
Vandaag even uit de oorlog, en naar de toeristische trekpleister Mont-St. Michel. Een dag met regen en
donkere luchten. De bus kon niet meer, zoals vroeger, onder aan de berg geparkeerd, maar de mensen moesten
nu een half uur lopen om bij een busje te komen dat hun naar het ‘eiland’ brachten (of een kwartier langer
lopen). Dirk, de chauffeur, was woedend en ‘beloofde’ hier nooit meer terug te komen als het parkeren niet
weer naar de oude manier werd teruggebracht (in ieder geval dichter op de ‘Mont’). Op de terugweg naar Caen
kregen Philip en zijn vrouw een sms dat ze een kleindochter erbij hadden! De kersverse Oma werd al snel
tot 'Omaha' omgedoopt.
Voor het vervolg van de rondreis
KLIK OP ONDERSTAANDE FOTO
(Foto; René van Saaze)
GA TERUG
|
