De ‘Right Hook’ (Rechtse Hoek) naar Villers-Bocage zou in eerste instantie worden ingezet door de 131st Infantry Brigade met het 1st Royal Tank Regiment als ondersteuning. Zij zouden dóór de 56th Infantry Brigade trekken van Tilly-sur-Seulles naar Villers-Bocage, maar vanwege het moeilijke terrein en de trage opmars tegen de fel verdedigende Duitsers, werd de order doorgeschoven naar de 22nd Armoured Brigade Group van de 7th Armoured Division. De 22nd Armoured Brigade moest zuidwaarts in het gat tussen de Britse en Amerikaanse sector oprukken. Op kop van de colonne werd de 4th County of London Yeomanry (Sharpshooters) geplaatst, met als verkennerseenheden het 8th- en 11th Hussars Regiment.

Rond 16.00 uur op 12 juni ging Operation Perch van start en werd opgetrokken vanuit Saint-Paul-du-Vernay over de D99. De weg was goed begaanbaar maar slingerde zich op sommige punten door de hoge heggen van de ‘bocage’. Cahagnolles werd vrij vlot bereikt en ook St.Honorine-de-Ducy werd door 7th Armoured Division bevrijd.

Zeven kilometer in de opmars, nabij Livry, kwam de colonne onder vuur van een Duits anti-tank kanon behorende tot de Panzer Lehr Division. Deze schakelde een Cromwell tank uit. Besloten werd rechtstreeks de aanval in te zetten op deze versperring. Omtrekken meer naar het westen betekende door Amerikaans gebied, meer naar het oosten betekende waarschijnlijk nog meer aanvaringen met Duitse troepen. Rond 20.00 uur was het Duitse verzet bij Livry opgeruimd door een kleine eenheid van de 1st Rifle Brigade. Brigadier Hinde besloot vervolgens in bivak te gaan. Het duurde tot het middernachtelijke uur voor de gehele colonne strategisch geplaatst was naast de weg, de D115, in een gebied bekend als la Mulotière. Tijdens het verkennen van de linkerflank kwam een squadron van 8th Hussars nog even in contact met Duitsers en verloor daarbij twee Cromwell’s.

De nacht bleef verder rustig al was het wel begonnen te regenen. De volgende dag, 13 juni, om 05.30 uur werden de eerste voertuigen weer de D115 opgereden richting Briquessard. 4th County of London Yeomanry (CLY) nam weer het voortouw samen met het 8th- en 11th Hussars om de as en de flanken te beschermen. De officieren vonden vanaf het startsein dat de snelheid te hoog lag, maar men begreep ook dat snelheid nodig was om de hoogte aan de oostkant van Villers-Bocage, ‘Point 213’ zo spoedig mogelijk in te nemen. Vlak voor Villers-Bocage ontdekte Lt. Charles W. Pearce, verbindingsofficier van 4th RHQ (Regimental Headquarters), een Duits verkenningsvoertuig in een appelgaard. Door zijn verrekijker zag hij duidelijk dat de Duitse commandant de Britse colonne observeerde. Wetende dat het doel van de colonne duidelijk was, riep hij naar de Cromwell tank achter hem, onder commando van Major Arthur Carr, om die Duitser uit te schakelen. Maar de koepel bleef steken vanwege de grote hoeveelheid opgeslagen voorraden. Pearce verbrak daarop de radiostilte en gaf opdracht aan de volgende Cromwell het doel uit te schakelen, maar er gebeurde niets. Enkele ogenblikken later zag Pearce tot zijn ontzetting het Duitse voertuig vertrekken. De eerste Britse voertuigen trokken vervolgens door Villers-Bocage. Vlak voor het verlaten van Villers-Bocage stopte RHQ Troop aan de oostzijde met onder andere drie M3A3 Stuart tanks van de Reconnaissance Troop, 4th CLY terwijl A Squadron, onder commando van Major Peter Scott, doorreed naar ‘Point 213’ met negen Cromwell’s, drie Sherman Fireflies en een aantal Half-tracks. In hun kielzog trok A Company van de 1st Rifle Brigade mee met een aantal voertuigen en anti-tank geschut.

A Squadron naderde de top van ‘Point 213’ en alle officieren van A Company, 1st Rifle Brigade werden verzocht om naar voren te komen voor nieuwe orders. Een Half Track haalde de officieren op. Men realiseerde zich opeens dat dit een geweldig doelwit vormde, dus werden de commandanten over nog twee extra voertuigen verdeeld. Terwijl dit gaande was kwam de colonne tot stilstand op de heuvel. De troep commandant, Lt. Bill Garnett in de voorste Cromwell zag plots een Duitse stafauto op zich afkomen. Hij schoot met zijn machinegeweer, waarop de stafauto met grote snelheid van de weg schoot het naastgelegen veld in en in brand vloog. Terwijl de voertuigen en tanks een positie kozen in de bermrand en ruimte maakten om de naderende commandanten door te laten, begonnen sommige mannen hun ‘morning tea’ op te zetten.

Terwijl de Britse colonne met draaiende motoren stond te wachten op de RN175 (de huidige D 675) van ‘Point 213’, stonden naast een zijweg, verscholen in een del vijf Tiger tanks van de 2. Kompanie, Schwere SS-Panzer Abteilung 101 onder leiding van SS-Obersturmführer Michael Wittmann die hier de vorige avond gearriveerd waren. Oorspronkelijk waren het er zes geweest, maar de Tiger '211' onder commando van SS-Obersturmführer Jürgen Wessel was later vertrokken om contact te maken met het hoofdkwartier van de Panzer Lehr Division.

Een Wehrmachtsunteroffizier waarschuwde Wittmann en deze zag met verbazing de eindeloze stoet aan Britse voertuigen. Hij aarzelde geen moment en steeg in de eerste de beste Tiger die voorhanden was, de ‘234’ van SS-Unterscharführer Herbert Stief. De '233' van SS-Oberscharführer G. Lötzch stond stil met een beschadigde rupsband. Over de '222' van Sowa zijn de meningen verdeeld. Naast de '222' is er ook gesuggereerd dat het ook de '212' geweest kon zijn, en zelfs de '231'. Wittmann had op dat geen Tiger tot zijn beschikking, want zijn '205' was in reparatie met versnellingsbak problemen. Zodra het duidelijk was dat Britse tanks en voertuigen richting 'Point 213' reden, zou Wittmann naar de '234' zijn gerend. In zijn kielzog rende zijn enige vast bemanningslid en vriend mee, de schutter 'Bobby' Woll. Toen duidelijk werd dat de '234' een motorprobleem te hebben stegen Wittmann en Woll weer af en zagen SS-Unterscharführer Kurt Sowa zijn Tiger staan (was dit de '222', de '212' of wellicht de '231'?). In iedergeval werd Sowa verzocht af te stijgen en de andere commandanten op de hoogte te brengen (wat de plannen waren?). Naast Wittmann als commandant, nam Woll de schutter positie in, de rest van Sowa zijn bemanning bleef aan boord, zoals de lader Boldt, chauffeur Müller en de radiobediener en boegschutter Jonas.
(Men ging er lange tijd vanuit dat Sowa zijn tank de ‘222’ was, maar de auteur van dit artikel is tot de conclusie gekomen dat Sowa waarschijnlijk op 13 juni de ‘231’ commandeerde, daar de ‘222’ ook in onderhoud was vanwege motorproblemen). Dat Wittmann niet met de '222' Villers-Bocage heeft bestormd, wordt later op deze pagina's duidelijk gemaakt.

Wittmann gaf opdracht aan Müller, de chauffeur, de Tiger op te starten. Kurt Sowa nam de Tiger ‘234’ over van Stief en plaatste deze in een defensieve positie bij de D 675. De ‘221’ van SS-Untersturmführer Georg Hantusch en de ‘233’ van SS-Oberscharführer Jürgen Brandt reden uit het bivak een parallel weggetje op langs de D 675 om de kop van A Squadron van de 4th County of London Yeomanry aan te vallen. Normaal gesproken zou het een daad van zelfmoord zijn om met slechts drie tanks een grote eenheid als de ‘Desert Rats’ aan te vallen, maar Wittmann wist hoeveel de Tiger tank kon incasseren en hoeveel klappen hij kon uitdelen. En zo kwam opeens de enorme Tiger de zijweg uit die op de D 675 uitkwam,… het was tegen 09.00 uur.

Om het voormalige bivak te vinden van Wittmann en de Tigers, verlaat men Villers-Bocage en neemt men de route richting de A 84-E 401 naar Caen. Ga niet de snelweg op, maar ga eronder door de D 675 op richting Missy. Vrijwel gelijk gaat men de heuvel (Point 213) op. Na een paar honderd meter komt de afslag naar rechts die leidt naar Montbrocq-la Cidrerie (als u een elektriciteit stationnetje ziet aan de rechterzijde, dan bent u al te ver). Zodra u de afslag genomen heeft verschijnt na een 200 meter aan de linkerzijde het bivak. Iets verder gelegen is de inrit van de parallelweg langs de D 675.

Vlak voor Wittmann de D 675 opdraaide werd deze opgemerkt door Sergeant O’Connor van het 1st Platoon, 1st Rifle Brigade, die het gelijk over de radio doorgaf. Maar het eerste schot knalde al en trof een Cromwell die nog positie aan het kiezen was op de weg. Een Sherman Firefly, met de naam 'Blondie', bracht haar koepel rond om het kanon in stelling te brengen, maar de 'Bobby' Woll vuurde de volgende granaat al in de Firefly die gelijk schuin over de weg schoof en de zaak blokkeerde. Binnen enkele seconden waren reeds twee tanks van A Squadron aan het branden.

Wittmann gaf opdracht de D 675 naar het westen op te draaien naar Villers-Bocage. De gehele route naar deze stad stond vol met voertuigen. Achter Wittman stond A Squadron van de 4th CLY klem, die hij aan zijn twee andere Tiger-commandanten overliet. De Tiger van Wittmann begon vervolgens de voertuigen van A Company, 1st Rifle Brigade te bestoken. De Half-tracks waren niet bestand tegen het zware geweld dat de Tiger uitbraakte. Ook een anti-tank sectie met hun Carriers had geen schijn van kans om haar kanonnen in stelling te brengen tegen de snel oprukkende Duitse tank.

Op de volgende pagina trekt Wittmann met de Tiger Villers-Bocage binnen waar hij de slachting voortzet. Aan het einde van die pagina is een link naar een korte biografie over de persoon Michael Wittmann.

---