Een nieuwe vervanger voor de B-52 moest de B-1A Lancer worden, maar dit project werd door de regering van Carter in 1977 gestopt, om weer tot leven te komen in 1981 door president Reagan. De B-1B kwam wel in productie, maar de kostprijs was hoog, waardoor de B-1B eerder een aanvulling was dan een opvolger. Zodoende is de BUFF (de bijnaam voor de B-52; 'Big Ugly Fat Fellow' of de minder flatteus klinkende 'Big Ugly Fat Fucker') nog steeds de aangewezen Amerikaanse eerstelijn bommenwerper. Zeventig jaar geleden konden de piloten van toen niet bevroeden dat hun kinderen en zelfs kleinkinderen nog op de bok konden plaatsnemen van de B-52.

De USAF heeft nu zelfs plannen om de B-52 operationeel te houden tot zeker 2050! Dat is bijna 100 jaar na de eerste vlucht. Hiermee overleeft het toestel de ontwerpers en de piloten van het eerste uur. U kunt zich afvragen 'waarom'? De USAF kan de B-52 sneller inzetten dan de alternatieven, de B-1 en de B-2. In 2019 bleek op korte termijn van de 76 operationele B-52's er 66% direct inzetbaar te zijn, tegen de 62 B-1 Lancer bommenwerpers (46%) en de 20 B-2 Spirit stealth bommenwerpers (60%, nog geen 11 stuks). In 2021 werd bekend dat de USAF in 2030 alle B-1's uitgefaseerd zal hebben, in 2021 werden de eerste 17 al uit het arsenaal gehaald. Het moet vervangen worden voor de Northrop Grumman B-21 Raider. Ooit waren er 4 B-1A en 100 B-1B bommenwerpers die officieel de naam 'Lancer' ontving, maar die in de wandelgangen de naam 'Bone' kreeg, vanwege de (Engelse) aanduiding 'B1'.

In 2014 waren er nog 76 van de 744 B-52 bommenwerpers operationeel. In dat zelfde jaar werd B-52H 61-0049 zo zwaar beschadigd op Barksdale AFB door brand na een brandstoflek, dat het goedkoper was om één van 13 B-52H's uit de 'Boneyard' aan te wijzen om weer operationeel te maken. In februari 2015 vloog 61-0007 'Ghost Rider' na zeven jaar opslag weer vanaf Davis-Monthan AFB naar Barksdale AFB om later ondergebracht te worden bij de 5th Bomb Wing op Minot AFB, North Dakota.In november 2020 werd een tweede B-52H gepresenteerd die uit de 'Boneyard' gehaald was en weer opgebouwd, de B-52H 60-0034 'Wise Guy', welke ook naar Minot AFB ging. In 2021 waren beide B-52's te vinden op Tinker Air Force Base’s Oklahoma City Air Logistics Complex PDM (Programmed Depot Maintenance), om geheel gestript te worden en upgrades te ondergaan.

Het USAF Flight Test Center, in samenwerking met NASA gebruikten enkele NB-52’s om raketvliegtuigen als de X-15 te lanceren en andere testvliegtuigen naar hoogte te brengen. Was de 003, een B-52A, ‘The High and Mighty One’ al in 1969 uitgefaseerd (nu te zien in het Pima Air Museum, Arizona), de tweede, de 008 ‘Eight Ball’ werd pas in december 2004 permanent aan de grond gezet.

Tot 2004 was het de oudste en langst vliegende B-52 en lanceerde 127 van de 144 zogenaamde 'wingless lifting bodies', welke nodig waren om uiteindelijk de Spaceshuttle te ontwikkelen. Nu staat de '008' als poortwachter bij de toegang van Edwards AFB. In 2001 kreeg de NASA de beschikking over B-52H, 61-0025 (Nasa 025) die, zoals het er toen uitzag dienst moest gaan doen tot 2040. Maar al vrij snel werd duidelijk dat er geen toekomstige luchtlanceringen zouden komen. In mei 2008 werd de 61-0025 weer overhandigd aan de USAF om omgebouwd te worden tot een GB-52H onderhoudstrainer op Sheppard AFB, Texas, waarna het nooit meer zou vliegen.

De B-52 was trouwens niet vrij van incidenten, waaronder enkele zeer dramatische. In de jaren 50 van de vorige eeuw gingen er al zo'n tien stuks verloren. Hiervan was de botsing tussen twee B-52D's nabij Fairchild AFB op 8 september 1959 één van de ergste tot dat moment, waarbij 13 bemanningsleden het leven lieten.

Iets meer dan een jaar later, op 15 oktober 1959 botste een B-52F met een KC-135 tanker in de lucht nabij Hardinsburg, Kentucky. Het toestel vervoerde twee nucleaire bommen welke zonder problemen geborgen werden. Wel waren vier van de acht bemanningsleden omgekomen, en van de KC-135 overleefde geen van de bemanning het. Het was niet de enige B-52 die verloren zou gaan terwijl het nucleaire wapens aan boord had.

Op 24 januari 1961 ging een B-52 verloren, toen deze tijdens de vlucht in stukken brak nadat het snel brandstof verloor. De twee nucleaire bommen aan boord vielen aan parachutes naar beneden, nabij Goldsboro, North Carolina, zonder te exploderen (drie van de acht bemanningsleden kwamen om). Dat de bommen niet waren geëxplodeerd mag een wonder heten. Eén bom landde in een boom, en was 'geactiveerd' en was slechts één van de zeven stappen verwijderd van detonatie. De andere bom was ook geactiveerd, maar had een gescheurde parachute die het niet had afgeremd en deze dook zes meter de grond in en ontplofte gelukkig ook niet.

Ook op 14 maart 1961 ging een B-52 verloren met twee nucleaire wapens aan boord. Na zonder brandstof te zitten moest de bemanning de bommenwerper verlaten, maar de B-52F stortte neer nabij Yuba City, California, gelukkig zonder gevolgen.

B-52H, 61-0023, was in 1963 aangepast om te fungeren als testbed om onderzoek te doen naar structurele zwakke punten. Tijdens één van deze testen, op 10 januari 1964, brak het complete verticale kielvlak af tijdens zware turbulentie. Ondanks het ontbreken van dit toch wel essentieel cruciale deel, wist de B-52 veilig te landen.

Tijdens de eerste missie, 'Arc Light' vanaf Andersen AFB, Guam, op 18 juni 1965 naar een doelwit zo'n 40 kilometer ten noordwesten van Saigon, Zuid-Vietnam, botsten op 10 kilometer hoogte twee B-52F's tegen elkaar. Acht van de twaalf bemanningsleden verloren het leven, waarna de redding van de overige vier, tijdens de tyfoon Dinah over de Zuid Chinese Zee, tot de meest indrukwekkende reddingsverhalen behoort. Maar, nucleaire incidenten gebeurden niet alleen boven Amerikaans grondgebied,...

Op 17 januari 1966 botste de B-52G, 58-0256, met een KC-135 boven Palomares in Spanje. Drie van de zeven bemanningsleden van de B-52 kwamen om en van de tanker overleefde geen het incident. Twee van de vier B28FI Mod 2 Y1 thermonuclear 1.45 megaton zware waterstof bommen explodeerden niet, maar raakten wel zwaar beschadigd door twee exploderende conventionele bommen waarna de omgeving vervuild raakte door plutonium en uranium. Een derde atoombom bleef onbeschadigd op de grond achter en de vierde bom viel in de Middellandse Zee (welke later geborgen werd, zie foto hieronder). De vervuilde grond, 1400 m³ ton werd naar Amerika overgebracht. In 2006 bleek er nog steeds vervuilde grond in Spanje te liggen, waarna er een overeenkomst tussen de landen resulteerde in een onderzoek en verdere opruimimg van de troep.

Op 21 januari 1968 stortte een B-52G op het ijs van North Star Bay tijdens een noodlanding procedure op Thule Air Base, Groenland. Hierbij onstnapte enorme hoeveelheden radioactief materiaal uit vier nucleaire bommen. Het opruimen van de bende duurde tot september van dat jaar, wat enorme kosten meebracht en politiek gevoelig was. Het deed de SAC (Strategic Air Command) beslissen het zogenaamde 'airborne alert program', het meevoeren in vredestijd van nucleaire last, te stoppen.

Eén van de bekendst geworden incident van de laatste jaren, vond plaats op 24 juni 1994 op Fairchild Air Force Base. Dit ongeluk werd geheel toegeschreven aan de gezagvoerder Lt.Col. Arthur Holland. Holland stond onder curatele vanwege zijn vele misdragingen en onverschrokken vliegen met de B-52, en Lt.Col. Mark McGeehan had dan ook verboden dat Holland alleen nog mocht vliegen als hij, McGeehan, aan boord was. B-52H, 61-0026, 'Czar 52' maakte een oefenvlucht voor een demonstratievlucht de volgende dag. Gezagvoerder lt.Col. Arthur Holland zou een 'touch and go' maken, maar moest nog een rondje maken omdat er een KC-135 tanker op de landingsbaan stond. Vanwege de 360° draai naar links, dreigde de B-52 over een verboden vlieggebied te komen, waar naar verluidt nucleaire wapens lagen opgeslagen. Om dit gebied te ontwijken draaide op 75 meter hoogte Lt.Col. Holland de grote bommenwerper in een te steile linker manoeuvre, waardoor de lift onder de vleugels verdween waarop de B-52 neerstortte. Co-pilot Lt.Col. Mark McGeehan trachtte nog zijn schietstoel te gebruiken, maar ondanks dat het ontsnappingsluik uit het toestel vloog, was de B-52 al te pletter geklapt voor de schietstoel het toestel had kunnen verlaten. Ook Colonel Robert Wolff, en weapon systems officer/radar navigator Lt.Col. Ken Huston kwamen om het leven, en een grondmedewerker raakte gewond.

BRONNEN

Klik op 'Top 50' voor mijn persoonlijke 'best of' militaire vliegtuigen lijst.

GA TERUG

---