The American Battle Monuments Commission
Op 13 september 1944 trokken eenheden van de 30th Infantry
Division, van de US 1st Army, door Margraten, ten oosten van
Maastricht richting het Roergebied. Hiermee kwam een vier jaar
durende Duitse bezetting tot haar einde. Tijdens de veldtocht
tegen Duitsland kwamen zoveel Amerikaanse militairen om het
leven dat er een begraafplaats werd ingericht in dit gebied.
Op 10 november 1944 werd het door de Amerikanen in gebruik
genomen. Niet alleen kwamen er gesneuvelde jongens uit
Duitsland om hier hun laatste rustplaats te vinden. Mannen die
het leven hadden gelaten in de strijd tijdens en na Operation
Market-Garden werden hier herbegraven. Toen een maand na in
gebruik te zijn genomen het Ardennen Offensief losbarste,
werden ook Amerikaanse soldaten uit dat front hier ten rust
gelegd. Langzaam werden de 26 hectaren gevuld met slachtoffers
die gestreden hadden tegen Hitlers Derde Rijk.
De Nederlandse regering gaf de Amerikanen de grond in
eeuwige bruikleen aan de American Battle Monuments Commission
(ABMC). Deze organisatie, opgericht in 1923 en die
onafhankelijk opereert in dienst van de Amerikaanse overheid,
is verantwoordelijk om de omgekomen Amerikanen op passende
wijze te gedenken in het buitenland. Hiervoor ontwerpen,
bouwen en waken de ABMC over gedenktekens, monumenten en
begraafplaatsen. In het geval van de begraafplaats van
Margraten werden de architecten Shepley, Bullfinch, Richardson
& Abbott, uit Boston, Massachusetts uitgenodigd om het
monument en de begraafplaats te ontwerpen. De bronzen
sculptuur werd ontworpen door Joseph Kiselewski uit New York
(zie de foto hierboven). Clarke, Rapuano en Halleran waren
verantwoordelijk voor de landschaparchitectuur.
Eén van de frontkaarten op de begraafplaats
De begraafplaats van Margraten is gelegen aan de
provinciale N278 weg tussen Maastricht (op 12.5 kilometer) en
Aken. Het is dagelijks open van 9.00 uur tot 17.00 uur,
behalve op 25 december en 1 januari. Bij het betreden van de
begraafplaats ziet men rechts het bezoekerscentrum en links
een overdekte ruimte met enorme landkaarten. Hierop zijn de
frontlijnen en het verloop van de oorlog na 6 juni 1944,
D-day, afgebeeld. Ook is er aandacht voor de Amerikaanse
strategische luchtaanvallen vanaf 1942.
De muur der vermisten,... De rozet bij Frank D. Gallion
geeft aan dat deze geďdentificeerd is.
Als u uw weg vervolgt richting de grote witte toren die
boven alles uitrijst, ziet u links en rechts van de
spiegelvijver de muren waarin 1722 namen van vermisten zijn
gebeiteld. Hier en daar ziet u een kleine rozet voor een naam
staan. Dit geeft aan dat deze vermiste naderhand toch gevonden
is. U kunt zich voorstellen welk een rust dit geeft bij de
nabestaanden. Eén van de toch teruggevonden als vermist staande op de muren, is bijvoorbeeld
de piloot Flt.Off. Frank D. Gallion, van de 334th Fighter Squadron, de 4th Fighter Group, die op 3 november 1943 neerstortte in het IJsselmeer. Meer over deze onfortuinlijke piloot en het bergen van zijnlichaam en de P-47 Thunderbolt waarin hij vloog,...
KLIK HIER VOOR FRANK D. GALLION
Vele onderdelen van de gedenktekens zijn uitgevoerd in
Romaans travertijn, een natuursteen waarin vele fossielen te
zien zijn. Een passender natuursteen is niet denkbaar. Achter
de bronzen sculptuur, een treurend figuur met naast haar een
door strijd verwoeste boom, maar waaruit een nieuwe loot, een
nieuwe toekomst ontspruit, en duiven die vrede verkondigen,
staat een dertig meter hoge toren. Aan weerzijden van de toren
bevinden zich muren waarin strijdgebieden genoemd worden waar
Amerikaanse troepen bij betrokken waren; Maastricht,
Eindhoven, Grave, Nijmegen, Arnhem, Julich, Linnich,
Geilenkirchen, Krefeld, Venlo, Rheinberg, Cologne (Keulen),
Wesel en Ruhr (Roer).
Boven de toegangsdeur van de toren staat de inscriptie: 'In Memory of the Valor and the Sacrifices which Hallow this Soil'. De toren, opgetrokken uit
Portlandsteen uit Engeland, bevat op de beneden verdieping een
kapel. Hierin hangt een grote open kroon, een geschenk van de
Nederlandse bevolking. Lichten als sterren aan de hemel hangen
aan het plafond. Op een altaar staat een zilveren schaal met
de inscriptie, ‘Honor-Faith-Valor’. Als u de 149 treden wilt
beklimmen, dan heeft u vanaf het observatieplatform een mooie
indruk van de vormgeving van het complex.
De eigenlijke erevelden bestaan uit zestien vlakken
(lopende van A tot en met P). Hierop staan 8301 grafstenen,
waarvan één graf twee onbekende slachtoffers bevat. Ook van
106 andere onbekende doden ontbreken de namen op de zerken.
Tevens liggen er op Margraten veertig gevallen broers welke twee aan twee naast elkaar werden begraven.
De laatste Amerikaan die is bijgezet, op 16 september 1994, was 2nd Lt.Utecht.
Er is de mogelijkheid om een graf te adopteren. Dit kan via de Stichting Adoptie Graven
Amerikaanse Begraafplaats Margraten.
Deze stichting biedt geďnteresseerden de mogelijkheid om een graf te adopteren van een gesneuvelde bevrijder.
De adoptanten ontvangen een certificaat waarop de bij de Stichting en de begraafplaats bekende persoonsgegevens
van de bevrijder vermeld zijn.
Hoe het veld van eer tot stand kwam en haar vorm kreeg en voor meer over
de erbarmelijke omstandigheden waarin men
moest werken om de begraafplaats in gebruik te kunnen nemen;
KLIK HIERONDER OP DE 'WALL OF THE MISSING'
|