Tot dan toe was er nog geen zwaardere en zo’n groot eenpersoons jachtvliegtuig geproduceerd, toen de Republic P-47 Thunderbolt op het toneel verscheen. Dat lijkt een nadeel op het eerste gezicht, maar in augustus 1945 waren er, tijdens 546,000 gevechtsmissies, slechts 0.7% van deze jagers per missie gevallen door vijandelijk vuur, tegen een score van 4,6 op vijandelijke toestellen.

Republic Aviation Corporation kwam voort uit Seversky Aircraft, een maatschappij waar majoor Alexander P. Seversky, van Russiche afkomst, de scepter zwaaide en de kleine P-35 had geproduceerd voor het Amerikaanse leger. In 1940 was er reeds een contract binnen voor een kleine productie voor de P-43 Lancer, een jager die op grote hoogte moest opereren. Maar de P-43 was niet het succes dat er van verwacht werd, net als een ander prototype, de Republic P-44 Rocket. Maar de ervaring opgedaan met deze toestellen, was de basis die Republic’s hoofdontwerper, Alexander Kartvelli zou gebruiken voor een nieuwe jager, de XP-47.

Was de norm voor van land opererende jagers een vloeistof gekoelde in-lijn motor, zoals de Allison V-1710, Kartveli realiseerde zich dat dit type motoren niet geschikt was voor zijn ontwerp. Hij had gekeken naar ontwerper Rex Beisel bij Vought hoe deze zijn F4U Corsair had gebouwd rond de Pratt & Whitney R-2800. Ook Kartveli zou beginnen met de motor en van daaruit het verdere ontwerp vorm geven. De 2000 pk sterke Pratt & Whitney R-2800 Double Wasp achttien cilinder stermotor werd gevoed door een turbocompressor.

Voor de aërodynamica en efficiency werd als eerste dit onderdeel in het ontwerp gebracht. Waarna de rest om dit geheel werd ontworpen. De turbocompressor zat achter in de romp, met de uitlaat eronder. Aan weerzijde van de romp waren de uitgangen van de interkoeler die zorgde voor de koeling naar de carburateur. Al deze grote ingebouwde systemen waren er de oorzaak van dat de romp erg groot uitviel.

Door de leidingen die vanaf de motor naar achteren liepen, moest de vleugel hoger geplaatst worden. De vierbladige propeller, met een diameter van 3,12 meter, vereiste een verlengd landinggestel. Dit lange gestel zou te ver uiteen in de vleugel komen, waardoor minder ruimte voor bewapening over zou blijven. Een technisch hoogstandje maakte dat het landinggestel tijdens het intrekken, 22,86 cm korter werden en een smallere spoorbreedte kreeg. Hierdoor kwam er genoeg ruimte vrij om vier 12.7mm (.50) Browning machinegeweren in te bouwen.

In de romp onder de cockpit en tussen de turbocompressor werden de brandstoftanks gebouwd die totaal 1155 liter inhoud hadden. De cockpit was ruim en voorzien van de laatste snufjes. Er waren elektrische brandstofaanwijzers, elektronisch bediende wapenverwarming en ontijzing en airconditioning. De eerste varianten van de P-47 hadden een cockpitkap die aan de achterzijde van een verhoogde romp aan sloten, deze stonden al snel bekend als de ‘razorback’. Op 6 mei 1941 maakte de eerste XP-47B haar eerste vlucht. De eerste proeven waren niet vrij van storingen, zoals klemmende cockpitkappen, motorstoringen, machinegeweren die weigerden. Maar de US Army bestelde toch 171 exemplaren van de P-47B Thunderbolt.

De eerste P-47B’s hadden verbeterde cockpitkappen en de stofbeklede stuurvlakken waren vervangen door metalen. De P-47B kwam als eerste in dienst bij de 56th Fighter Group van de US Army Air Force. Exploderende banden, besturingsproblemen en andere mankementen, konden niet voorkomen dat deze groep met 674,5 neergeschoten vijandelijke vliegtuigen de hoogste score zou halen binnen de Amerikaanse strijdkrachten aan het einde van de oorlog.

Het 56th FG ging met drie squadrons en de 78th Fighter Group in januari 1943 naar Engeland om te gaan opereren onder de US Eight Air Force. Vanaf 8 april 1943 werden de eerste escorte missie gevlogen. De eerste Thunderbolts moesten het doen met de inwendige brandstof en hun bereik was daardoor beperkt. De stermotor voor een jachtvliegtuig was weinig gezien in Europa. En om vergissingen te voorkomen met de Duitse Fw 190, werden de olijfgroene Thunderbolts voorzien van witte randen rond de motorkap en witte banden rond de stuurvlakken aan het keilvlak. Alsof het bakbeest zo wie zo niet te onderscheiden zou zijn van de kleine slanke Fw 190. De logge jager was in manoeuvres de mindere van de Duitse jagers, maar tijdens een gevecht was geen enkel jachtvliegtuig beter in de duikvlucht. Vrij spoedig werden een extra 602 besteld van de verbeterde P-47C.

Met de komst van de P-47C werd de actieradius vergroot daar deze voorzien kon worden van een afwerpbare brandstoftank onder de romp. De P-47C was ook iets langer en had een andere motorophanging. Veel van de 602 gebouwde C’s vonden hun weg naar de Achtste Luchtmacht (US Eight Air Force) in Europa.

Op 31 oktober 1941, ruim een maand voor Amerika bij de Tweede Wereldoorlog werd betrokken, was al een order gegeven voor de productie van de P-47D. Toch zou het nog tot medio 1943 duren voor de productie effect begon te krijgen. De P-47D was voorzien van waterinjectie voor de R-2800-21 of –59 motor waardoor het vermogen tot 2300 pk kon worden opgejaagd op 10 km hoogte. Er kon een snelheid van 697 km/u worden bereikt met een schone P-47D. Ook was de piloot beter beschermd door extra pantserplaat. De P-47D was uitermate geschikt, mede door haar duikcapaciteit, voor top verdediging van de Amerikaanse bommenwerperformaties. Van de ‘D’ zouden 12.602 exemplaren worden gebouwd.

De Thunderbolt bracht enkele grote azen voort, waaronder Lt.Col. Francis S. ‘Gabby’ Gabreski die de hoogste score voor een Amerikaan in Europa haalde met 31 bevestigde overwinningen. Andere grote azen waren Capt. R.S. ‘Bob’ Johnson (28), Lt. Fred Christensen (21) en Col. H. ‘Pop’ Zemke (20+).

De P-47D was de eerste variant van de Thunderbolt die ook naar het Pacific strijdtoneel werd gezonden met de 348th Fighter Group. Deze opereerden vanuit Brisbane, Australië. De behoefte voor de Thunderbolt werd zo groot dat Curtiss-Wright gevraagd werd om 354 P-47D’s te bouwen, onder de naam P-47G-1-CU tot 15-CU. Er werden uit deze order twee TP-47G’s gebouwd als tweezitter, waarvoor een brandstoftank was opgeofferd.

Terug

---