Vervolg uw weg via de D 514 en ga bij de volgende verkeerslichten linksaf, naar de Batterij van Mont Fleury. Neem de eerste afslag rechts, de Rue Claude Debussy, ga links door de bocht en rij de gehele straat uit. Voor u ziet u de eerste kazemat opdoemen van Batterij Mont Fleury.

Ten tijde van D-Day was dit complex nog in aanbouw. Het is niet te voorspellen als de landing een maand later uitgevoerd had moeten worden,… De kazemat waar u voor staat was de enige van de batterij die operationeel was. Het Russische 122mm kanon gaf slechts drie schoten af tijdens D-Day.

De drie andere kanonnen die in de kazematten geplaatst zouden worden, waren in de omgeving ingegraven. Geen van deze kon is stelling worden gebracht vanwege dat deze tijdens het voorbereidende bombardement uitgeschakeld waren. Vanaf deze kazemat gaat u rechts de Rue Hector Berlioz in om de andere kazematten te bewonderen.

Ten westen van Ver-sur-Mer werd in juni 2019 een nieuw standbeeld onthuld, gemaakt door David Williams-Ellis, als onderdeel van een veel groter project, de British Normandy Memorial. Er was tot 2019 niet echt een overkoepelend Brits monument waar de 22,442 omgekomen manschappen onder Brits commando in Normandië werden herdacht. Het was de bedoeling om het enorme complex in september 2020 officieel te openen, maar die streefdatum werd niet gehaald.

De lokale bevolking draagt de Britse bevrijders nog steeds op handen, en de protesten tegen dit monument waren mild, maar duidelijk. Het rustige stadje Ver-sur-Mer is niet berekend op grote verkeersstromen. Eenmaal open zal het auto- en touringcarverkeer zich door de smalle straatjes wringen naar de grote parkeerplaats. Het was beter geweest om de toegang tot het monument anders in te richtten, maar met een budget van 33 miljoen euro, waarvan 20 miljoen opgebracht door de Britse belastingbetaler, was dit waarschijnlijk onvoldoende om de gehele infrastructuur aan te passen. Hoe enorm groot het complex is, is zichtbaar in de rood aangegeven omlijning op de luchtfoto hoger op deze pagina (Nr.6.)

Het in 2019 onthulde standbeeld van drie 'het strand opstormende soldaten' staat voor een Neo-Classitisch herdenkings muur, omtworpen door architect Liam O’Connor. De herdenkings muur is omgeven door 160 kolommen waarin de 22,442 namen van de omgekomenen zijn gegraveerd.

Heeft u voldoende tijd, maak dan een stop bij het Musée Gold Beach in Ver-sur-Mer (volg de borden). Het museum is klein, maar zeer de moeite waard. Het bestaat eigenlijk uit twee delen. Het eerste deel is gewijd aan de postvlucht van 29 juni 1927, ondernomen door Byrd, Acosta, Balchen en Noville. Met hun Fokker America raakten ze de weg kwijt in de mist bij Parijs en moesten op 1 juli een noodlanding onder de kust van Ver-sur-Mer maken. Het tweede deel beslaat de voorbereiding voor D-Day van de Britse troepen die Gold Beach als doel hadden, de strijd die er gestreden werd, en de aanleg van het tijdelijke vliegveld ALG (Advanced Landing Grounds) 'B1'. De uitstalling en het uitlichten van de voorwerpen en de diorama's zijn van een zeer hoge kwaliteit, en kunnen de aspirant modelbouwer ter inspiratie dienen. De alleraardigste eigenaar spreekt goed Engels en is genegen om u uitleg te geven bij de tentoongestelde zaken.

Stanley Elton Hollis, een veteraan die eerder met het 8ste Leger geland was in Noord-Afrika en Sicilië, zat vol wraakgevoelens. Tijdens de evacuatie van Duinkerken in 1940, had hij in een straat te Lille zoveel, door Duitsers, vermoorde burgers gezien dat hij, tot D-Day op 6 juni 1944, reeds 90 kerven in zijn wapen droeg, voor iedere gedode Duitser één.

Sergeant Major Hollis, in gezelschap van Major Ronnie Lofthouse, commandant van D Company, 6th Green Howards, had juist de tegenwoordige D 514 overgestoken, toen Lofthouse, aan hun rechterzijde een bunker ontdekte, in het voorveld van Mont Fleury. Toen ze op inspectie gingen kwamen ze onder vuur te liggen. Zonder af te wachten stormde Hollis al schietende met zijn Stengun naar voren. Via de achtergelegen loopgraaf betrad hij de bunker en vond twee gedode- en verschillende andere verdoofde Duitsers, welke hij gevangen nam en naar buiten joeg. Via een loopgraaf stormde Hollis op een volgende bunker af. Deze bemanning had weinig zin in een gevecht en gaven zich over. In totaal maakte Hollis in enkele minuten 20 gevangenen.

De batterij van Mont Fleury werd ingenomen zonder veel tegenstand en viel geheel rond 09.45 uur in handen van de Green Howards.

Later had CSM Hollis een leidende rol in een aanval op een batterij kanonnen. Aan het einde van D-Day stond CSM Hollis zijn aantal 'kerven' op 102. Naast zijn 'score' werd later dan ook de hoogste Britse onderscheiding aan Hollis toegekend, het Victoria Cross.

Ga na Mont Fleury (en het British Normandy Memorial) rechtsaf de D 112 op, het binnenland in, richting Crépon.

Voor meer over Stanley Hollis en Ver-sur-Mer

Keer terug naar de kustweg D 514 en ga naar Asnelles. Als u Asnelles binnen rijdt, vanaf Ver-sur-Mer, ga op de eerste grote kruising naar rechts, de Rue de Débarquement. Komt u vanuit het westen, neem de afslag links direct na 'Gold Beach Evasion'. Rij naar de boulevard en parkeer uw auto nabij de grote kazemat.

Deze kazemat, een R 677, behoorde tot Wn 37, en bezat een 8,8 cm kanon dat verantwoordelijk was voor zes uitgeschakelde Britse tanks die hier landden. De Sexton onder commando van Sergeant R.E. Palmer, 147th Field Regiment (Essex Yeomanry), wist uiteindelijk vanaf 300 meter het kanon het zwijgen op te leggen. Maar voor dat zover was, moest er veel strijd geleverd worden.

Wat hier duidelijk opvalt aan de kazemat is dat het geschut het strand bestrijkt en niet de zee. De Duitsers gingen er vanuit dat de invasie bij vloed zou plaatsvinden zodat de landingsboten over de, door de Duitsers opgeworpen, obstakels zouden varen. Het schootsveld van de kanonnen in de bunkers was zo opgesteld dat het vuur het strand op zijn smalst (vloed) zou bestrijken. (Zie ook 'De bunker-pagina'). Gelukkig voor de landingstroepen landden deze bij eb en was de draaicirkel van het geschut krap, anders waren er beslist meer slachtoffers geweest van dit kanon.

In tegenstelling tot de Amerikaanse invasie stranden maakten de Britten hier nuttig gebruik van Hobart's Funnies. Door het zware verdedigingsvuur van de Duitsers vanuit Le Hamel-Asnelles werden drie CRABS (mijnvlegeltanks) uitgeschakeld. Maar één wist er door te komen en kon een schoon pad maken voor de soldaten.

Vooral bij eb heeft u vanaf dit punt een goed uitzicht op de 'Phoenix' elementen van de Mulberry haven van Arromanches (zie lager). Dit is het uiterste oostelijke punt waar de Mulberry haven uitkwam. De meeste kans om de 'Phoenix' elementen heel dicht tijdens laagtij te benaderen is aan het einde van de middag.

Voor uitgebreidere informatie over Asnelles

Rij nu weer door om via de D 514 uw weg te vervolgen naar Arromanches dat enkele kilometers verder ligt. De weg gaat bij St.Côme-de-Fresné omhoog naar de top van de klif. Na enkele honderden meters op de klif ziet u een pilaar, waarop een standbeeld van Maria is geplaatst, met een naastgelegen parkeerterrein. Hier zijn niet alleen de nodige monumenten te vinden, maar ook het 'ronde theater Arromanches 360'. Dit is zeker de moeite waard om te bezoeken. Hier draait een film die rondom het publiek wordt geprojecteerd en die de bezoeker meevoert tijdens de hachelijke landing op 6 juni, 1944.

Naast het huidige parkeerterrein was in 1944 een grote radarpost gevestigd van de Kriegsmarine (Stützpunkt 42). Opvallend restant is de betonnen sokkel van de Seeriese FuMo 214 Würzburg radar. Om het radarstation te beschermen tegen luchtaanvallen waren er drie 2cm Flak 28 Oerlikon kanonnen geplaatst.

In 2019 werd een nieuw monument geplaatst op dit punt. Het gehele object 'vertelt' het verhaal van veteraan Bill Pendell MM. Vormgegeven door de beeldhouwer Thompson Dagnall zit de 97 jarige Pendell naar zichzelf te kijken toen hij, 22 jaar oud, het Normandische strand bestormende op 6 juni 1944 (zie de foto onderaan deze pagina). Naast het standbeeld van Bill Pendell zijn er vijf metalen sculpturen die aan land komende soldaten voorstellen, deze zijn opgebouwd uit duizenden aan elkaar gelaste metalen ringen.

Het geheel is ontworpen door John Everiss, en eerst tentoongesteld tijdens de RHS Chelsea Flowershow in 2019 voor het werd overgebracht naar Arromanches. Het project was tot stand gekomen door de organisatie 'D-Day Revisted' opgericht door John Phipss en zijn dochter Victoria in 2008. Deze organisatie stond veteranen bij die graag nog eens naar Normandië wilden terugkeren.

Vanaf dit punt kunt u Arromanches mooi zien liggen met een blik op de restanten van de Mulberry haven. Een tip wellicht;... besluit u hiervandaan naar Arromanches te wandelen via het steile pad, wees er op bedacht dat het een zware klim terug is. In Arromanches is trouwens weinig parkeergelegenheid, zeker in het hoogseizoen.

GA TERUG

---