Pegasus Brug
Verschillende cameraploegen waren tegelijkertijd aan het filmen op belangrijke
historische locaties. Terwijl één ploeg bijvoorbeeld op de klippen van Pointe du Hoc aan het
filmen was, was een ander ploeg bezig bij het Caen kanaal nabij
Benouville om Operation Deadstick te reconstrueren. Hier werd de aanval op de zogenaamde Pegasus brug geschoten. De landing
met de Horsa zwevers werd hier spectaculair in beeld gebracht, en het is een
meer dan geslaagde opening van het begin van D-Day. Meer dan eens wordt
duidelijk hoe geweldig dit kunststukje uitgevoerd werd, in het eerste
uur van 6 juni, 1944, door D Company, 2nd Airborne Battalion,
Oxfordshire and Buckinghamshire Light Infantry, aangevoerd door Major John Howard.
Operation Deadstick, de aanval wordt uitgevoerd,...
Acteur Richard Todd, als Major John Howard, speelt hier een belangrijke rol.
Todd werd op 11 juni 1919 in Ierland geboren. Als kind bracht hij
enige tijd door in India, waar zijn vader als legerarts
werkzaam was. Als de familie terugkeerd naar West Devon,
Engeland, gaat Richard naar een militaire school te Sandhurst.
Een carrière als schrijver lokte maar hij koos uiteindelijk
voor een acteurcursus aan de Italia Conta school. Als de
Tweede Wereldoorlog uitbreekt gaat Richard Todd het leger in
en belandt hij bij het 7th Parachute Battalion, onderdeel van
het 6th Airborne Division. Als zodanig landt hij als één van
de eerste manschappen even voor 01.00 uur ten oosten van de
Orne in Normandië op 6 juni 1944. Als versterking en
vervanging van de troepen die de twee bruggen over de Orne en
het Caen kanaal (Pegasus brug) hebben ingenomen komt Captain Todd in
de loop van de nacht bij de brug over de Orne die die nacht
tevoren door Lt. Sweeney en zijn mannen is ingenomen. Sweeney
heeft dan Major Hans Schmidt gevangen genomen toen deze met
zijn stafwagen de brug naderde. Als bevelhebber ter beveiliging
van de brug vraagt Schmidt om doodgeschoten te worden vanwege
'eerverlies' (aan het verzoek werd niet voldaan).
Van links naar rechts: Peter Lawford, Lord Lovat,
Richard Todd en John Howard.
(Links achter Peter Lawford het in zandzakken
verpakte monument bij Pegasus brug)
Vierhonderd
meter verder kwam Richard Todd op de Pegasus brug Lt. Sweeney
tegen. Een week eerder hadden ze elkaar ook ontmoet tijdens een oefening.
Dat ging toen op de volgende wijze, Lt..
Sweeney: "I met this chap on the bridge and he said,. "Hello,
my name is Todd and they call me Sweeney",. So I replied,.
"Hello, my name is Sweeney and they call me Tod!" (Richard Todd speelde
ooit de rol van Sweeney Tod, een moordlustige barbier). Richard Todd
kon toen nog niet bevroeden dat 17 jaar later, in 1961, hij
wederom op de brug zou staan, nu als acteur in de film 'The
Longest Day'. In de film portretteerde hij Major John Howard
die de opdracht kreeg; 'Hold,. until relieved'. Voor Richard
Todd moet dit één van zijn meest verwarrende rollen zijn
geweest. Meer over Richard Todd, KLIK HIER.
Links, Peter Lawford (Lord Lovat)
en in het midden Richard Todd (John Howard)
De 'relieve' (aflossing) voor Howard moet komen in de vorm van Lord Lovat en zijn troepen, welke op SWORD
Beach zijn geland en te voet naar Pegasus brug komen. Voor het schieten van de scènes bij de Pegasus brug,
had producer Zanuck Lord Lovat en Major John Howard over
laten komen om ze te introduceren bij de acteurs die hen zouden vertolken, Richard Toddd
als Howard en Peter Lawford als Lord Lovat. Beide veteranen hadden elkaar sinds die dag, 6 juni 1944, nooit meer
gezien.
Battery de
Longues-sur-Mer (als 'Widerstandneste 60')
Major Pluskat
ziet met ongeloof de vloot naderen
Een indringende scène is wanneer Major Pluskat
(Hans Christian Blech) de invasievloot door de ochtendnevel
ziet naderen. Het ongeloof dat de Geallieerden zoveel schepen
hebben weten te samen te brengen onder 'zijn' kust doet je
bijna medelij opwekken voor Pluskat. Zeker wanneer hij ook nog
eens niet kan doordringen bij zijn commandant die hij onder
kanongebulder moet toeschreeuwen. Deze scène is opgenomen in
een studio, maar de buitenopnames zijn geschoten rond de
vuurgeleidingsbunker van de batterij bij Longues-sur-Mer .
De
vuurgeleidingsbunker van de batterij,
Longues-sur-Mer
De eigenlijke
locatie, de bunker in Widerstandneste 60 (Wn 60), bleek
ongeschikt. Tevens fungeerde Batterie de Longues als complex bij
Caen dat 'aangevallen' werd door poppen ('Ruperts'), die beladen
met voetzoekers, als 'paratroepers' voor afleiding en
verwarring moeten zorgen (zie volgende pagina).
Pointe du
Hoc
De filmploeg is
neergestreken op Pointe du Hoc
Na Ste-Mere-Eglise vertrok de 'eerste' filmploeg naar Pointe du Hoc.
De 'set-decorators' hadden hier weinig te verbouwen, alles zag
er nog net zo uit als in juni 1944. Om de acteurs tegen de opkomende
vloed te beschermen, was een enorme kraan geplaatst die een
groot platform op en neer kon bewegen en waar de 'Rangers' mee
op en neer konden worden bewogen (net als de cameraploeg). Opvallend is dat de Rangers hun
blauwe 'patch' niet dragen op de linkerschouder van hun uniform. Maar andere details kloppen dan weer wel, zoals de
Britse stuurman en boordschutter van de LCA waarmee de Amerikaanse Rangers naar de 'Pointe' worden gebracht dragen de correcte Britse helm.
Onder de acteurs
bevonden zich hier Robert Wagner en Paul Anka, deze beklommen
samen met echte US Rangers de steile klippen. Het is één van de meest spectaculaire episodes uit
The Longest Day. Eén van de figuranten die de klif beklimt tijdens de opnames is Joseph Lowe.
Hij was er in het echt ook bij geweest op 6 juni 1944. Na de hachelijke beklimming wordt
het gebied gezuiverd van Duitse tegenstanders. Hier zit ook een scène in die Steven Spielberg
later zal her-gebruiken voor 'Saving Private Ryan'. Als enkele Duitsers zich willen overgeven,
schiet een Ranger hen neer,... omdat hij niet begrijpt wat 'Bitte,..bitte!' zou betekenen.
Robert Wagner is gewond geraakt,
(de Ranger links zal over een paar seconden de 'Bitte,... Bitte' Duitsers neerschieten).
Dezelfde bunker vandaag (de S-35 tankkoepel is nu verdwenen)
Hij valt bijna niet op tussen de andere (ster)acteurs, maar George Segal heeft ook een
rolletje in 'The Longest Day'. Dat Segal een bijna verloren rol heeft, komt omdat het pas
zijn tweede film is waarin hij zijn opwachting maakte. Segal, geboren in 1934, was een
laatbloeier. Hij begon pas op 31 jarige leeftijd met zijn acteer carrière, toen hij in
1955 afstudeerde aan de Columbia College of Columbia University. Het zou tot 1967 duren
eer hij echt doorbrak en een Oscarnominatie kreeg voor zijn rol in de film 'Who's Afraid
of Virginia Woolf?'. Segal maakte zijn opwachting in een aantal andere oorlogsfilms,
vooral in het begin van zijn carrière, waaronder 'King Rat' (1965), 'Lost Command' (1966),
en waarschijnlijk zijn bekendste; 'The Bridge at Remagen' (1969).
George Segal als een naamloze US Ranger met de BAR
In 'The Longest Day' zien we George Segal als US Army Ranger tegen de rotswand opklimmen.
Hij is een zogenaamde BAR schutter (Browning Automatic Rifle) en als hij met dit zware wapen
schiet, vanaf een ladder tegen de rotswand, duwt de terugslag van het wapen Segal bijna
achterover. Segal is de eerste die een grote kazemat binnendringt en zich verbaast over de
lege kazemat waarin het gevaarlijke geschut zou moeten staan.
Port-en-Bessin (Ouistreham)
Doordat Ouistreham in juni 1944 nagenoeg
verwoest was en totaal verbouwd, moest men uitwijken naar Port-en-Bessin om de slag om het
Casino te verfilmen. Wat men zich toen niet direct realiseerde, was dat het casino
in Ouistreham in de oorlog al gesloopt was, net als de omliggende gebouwen,
om de verdediging in dit gebied in te richten met bunkers en loopgraven.
Maar Zanuck liet de waarheid even voor wat het was en aan
de haven van Port-en-Bessin werd een
casino gebouwd met daaronder het uit te schakelen kanon door
de Vrije Franse Commando's onder leiding van Phillipe Kieffer.
Het gebouw was zo geconstrueerd dat het gecontroleerd in drie
fasen moest instorten.
Het Casino, set voor Ouistreham in 'The Longest Day', in Port-en-Bessin
(klik op de foto voor hoe het Casino er in Ouistreham vroeger bij stond)
Deze grootse scène, de aanval op het casino, werd uit
een helikopter geschoten. Om deze scène vast te leggen, moest
de bevolking van Port-en-Bessin vele uren binnen blijven. Het
shot was zo lastig te realiseren, dat verschillende regisseurs
een poging ondernamen. Pas toen regisseur Ken Annakin de regie
overnam werd het in één keer vastgelegd. Het shot vanuit de
helikopter duurt vier minuten en is van een onvergetelijke
choreografie. Tijdens de finale in de strijd om het casino
werd de 12.000 engelse ponden kostende set totaal verwoest.
Links stond
het 'casino', rechts het huizenblok waarin de commando's
zaten
Er zit een kleine schoonheidsfout in de scènes rond het casino. Als Kieffer
een Sherman tank gaat halen, komt hij aangereden op een later type, een M4A1 76mm.
Het type met het 76mm kanon kwam pas in de maanden na de landingen in Normandië. Het is een
een kleine fout, ware het niet dat er ook een zogenaamde DD versie van is gemaakt.
Als het scherm rond de tank omhoog zou staan, dan zit het lange kanon in de weg.
Maar dit is te vergeven, maar niet alles,... Voor een documentaire, die enkele jaren later werd gemaakt
over de totstandkoming van de film 'The Longest Day', zien we
Zanuck terugkeren in Port-en-Bessin. Hij blijft volhouden dat
het Ouistreham is en hij heeft zelfs een interview (in
foeilelijk Frans) met de 'burgemeester' van Ouistreham, die
glashard verklaart hoe geweldig het toen allemaal was.
Commandant
van de Vrije Franse Commando's, Phillipe Kieffer, werd
gespeeld door Christian Marquand (links)
De rol van de Vrije Franse Commando's Com. Phillipe Kieffer,
werd gespeeld door Christian Marquand. Waren de geallieerde
acteurs stoere, en mooie mannen (en een enkele mooie vrouw),
de Duitse cast blonk uit in de cliché marionet Duitser vol
ongeloof. Vooral Heinz Reincke zet een karikatuur van de
Duitse piloot 'Pips' Priller neer. Uitzondering hierop waren
Hans Christian Blech als Major Werner Pluskat en Wolfgang
Preiss als Major Generaal Max Pemsel. Toch probeerde men een
goed beeld te geven van het drama van D-DAY. Om de film een
meerwaarde te geven sprak men in drie talen, Engels, Duits en
Frans, dit kwam de authenticiteit ten goede.
Voor het vervolg
KLIK HIERONDER,...
|