Hieronder vervolgen we onze tour langs de volgende forten van de Maginot Linie, beginnende bij Fort Immerhof en dan door naar Fort Galgenberg.

12 Fortificaties
van de
MAGINOT LINIE

1: Fort La Ferté
2: Fort Fremont
3: Fort Immerhof
4: Fort Galgenberg
5: Fort Hackenberg
6: Fort Bambesch
7: Fort Rohrbach
8: Fort Simserhof
9: Fort Four à Chaux
10: Fort Schoenenbourg
11: Abri Hatten en Abri Esch
12: Kazemat Marckolsheim

Een klein, maar belangrijk fort ligt in de sector Thionville. Het ligt ongeveer 10 km boven Thionville, even ten noorden van de D15, tussen Kanfen en Soetrich. Dit fort Immerhof lag in de kwetsbare Moeselvallei samen met zeven grote en vier kleine forten. Het geheel bezat ook nog eens 17 kazematten. De hele sector strekte zich uit van (A8) Rochonvillers tot aan (A18) Billig. Fort Immerhof (A10) was de derde in de reeks. Het bestond uit drie blokken met een versterkte ingang. De oorlog begon voor Immerhof in 1940 onder leiding van kapitein Pierre Requiston. Er waren vijf officieren en 193 onderofficieren en manschappen in dit complex.

In mei was het voor Immerhof een rustige periode. Dat werd anders vanaf 13 juni toen Franse troepen zich begonnen terug te trekken. Op 14 juni werd een patrouille uitgezonden om Duitse troepenbewegingen te observeren. De patrouille maakte contact en een vuurgevecht volgde. Twee gewonden aan Franse zijde waren het gevolg, en één dode, korporaal André Rabu. Hij zou het enige dode slachtoffer worden die opereerde vanuit Immerhof. Op 15 juni kwam het bevel van kolonel O’Sullivan om het fort te verlaten. Ongeloof onder de manschappen deed hen in woede ontsteken. Toch verlieten die zelfde dag rond 22.00 uur 72 man het fort, waaronder twee officieren. Door de snelle opmars van de Duitse troepen was een verdere aftocht niet meer mogelijk, de rest van de manschappen kregen de opdracht stand te houden. Op 16 juni was de Duitse 183ste Infanterie Division in Thionville. Tot de overgave op 25 juni waren er af en toe wat schotenwisselingen, maar verder weinig opzienbarends voor de manschappen van Immerhof, of het moest de explosie zijn die de 81mm mortierkoepel trof van Blok 3 op 16 juni. De brand die daarna ontstond was snel geblust en er vielen geen gewonden.

Op 26 juni, rond 17.45 uur kwam het bericht van kolonel O’Sullivan dat het commando over de fortificaties op de linkeroever van de Moesel onder het commando van majoor Lucien Charnal geplaatst waren. Verder bevatte het bericht de opdracht het fort Immerhof intact aan de Duitsers over te dragen. Majoor Charnal begon daarop de onderhandelingen met de Duitsers. De overgave van de negen forten in deze sector werd gedaan op 30 juni aan de bevelhebber van de Duitse 183ste Infanterie Division, generaal-majoor Benigmus Dippold. Immerhof gaf zich over aan het 351ste Infanterie Regiment.

Een bezoek heden ten dage aan Immerhof is meer dan de moeite waard. Toen wij er 1ste Paasdag waren, beloofden de gidsen een tour van ongeveer een uur. In de begeleidende folder had men het over anderhalf uur. Toch zou de rondleiding twee uur duren. Het start in het entreegebouw waar een zeer uitvoerige uitleg wordt gegeven over de indeling van Immerhof. We horen dat Immerhof als enige gebouwd is door niet rechtstreeks onder de grond te bouwen, maar dat het complex is uitgegraven en toen opgebouwd. Hierdoor kon men tegen het doordringen van vocht maatregelen nemen. Vandaar de goede conditie van het fort.

Ook zien we het ingenieuze systeem van het wisselen tussen een machinegeweer en een 47mm anti-tank kanon en hoe de observator gebruik maakte van de GFM koepel met of zonder periscoop. Hierna is een bezoek aan de radiokamer en dan de eerste gang door. Hier en daar wordt gewezen op het ventilatiesysteem dat nog steeds in bedrijf is. Dan is het linksaf, de lange corridor in. In het midden van deze lange tunnel gaat de bezoeker via een bezoek aan de keuken, naar de ziekenboeg. Er worden enige onderkomens bezocht voor de manschappen en een klein museum dat een interessante verzameling bezit van voorwerpen en foto’s uit de donkere tijd. Dan is het weer verder de corridor door richting Blok 1 en Blok 2. Helaas waren deze niet toegankelijk toen wij daar waren.

Op de terugweg komen we langs Blok 3. Dit is de meest indrukwekkende. Hier is een werkend 81mm mortier geschut geïnstalleerd. Eerst is er uitvoerige uitleg over het opvijzelsysteem om de koepel omhoog te brengen. Dan is het een verdieping hoger, waar uitleg volgt over het mechanisme om de mortieren te laden en naar boven te brengen. De gids laat het gehele systeem daarna even ronddraaien. Als de tour ten einde is, kan men het complex aan de buitenzijde bekijken.

Een minder bekende fortificatie, Fort Galgenberg, ligt ook op de westelijke oever van de Moesel, verscholen in het Cattenom bos. Het is sinds 1992 voor het publiek geopend. Komende vanaf Hettange-Grande, neem de weg D1, deze loopt vanaf het dorp Cattenom richting Sentzich/Homeldange. Vlak voor men Sentzich binnen zal rijden, neem de bosweg naar links en volg de borden. De entree is bij de voormalige munitieingang.

Er zijn rondleidingen die ongeveer anderhalf uur in beslag nemen. Het is geopend van mei tot en met september op de 2de en 4de zondag van iedere maand. Voor groepen kunnen andere data gereserveerd worden.

Het complex bestaat uit een munitieblok, personeelsblok en zes gevechtsblokken, allen verbonden door onderlinge tunnels die uit steen zijn vervaardigd inplaats van het gebruikelijke beton, uniek in de linie. Fort Galgenberg herbergde 431 manschappen.

---